เรื่องเล่าข่าวสุขภาพ | สมรรถภาพร่างกาย | สุขภาวะทางจิต | สุขภาพกับความงาม | สื่อกับสุขภาพ | สมุนไพรเพื่อสุขภาพ | ธรรมะกับสุขภาพ






สื่อลามก ภัยคุกคามเด็ก



 
สถานการณ์สื่อลามก ภัยคุกคามเด็ก
 

             สื่อเรื่องเพศมีปรากฏในสังคมมาเนิ่นนาน แต่ถูกจำกัดให้มีและให้ใช้ประโยชน์เฉพาะกลุ่มคนเช่น คู่สามี -
ภรรยา และเป็นที่ยอมรับกันว่าผู้ที่จะสามารถเสพสื่อเหล่านี้ต้องเป็นผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะ มีความคิดกลั่นกรองในการบริโภคสื่อเหล่านั้นอย่างมีวิจารณญาณ แต่ในปัจจุบันกลับกลายเป็นว่าสื่อเหล่านี้ถูกผลิตออกมาหลากหลายแพร่กระจายไปทั่วทุกหัวระแหง ทุกคน( รวมทั้งเด็กๆ )สามารถเข้าถึงสื่อลามกได้ง่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินเตอร์เน็ต การควบคุมก็เป็นไปอย่างเชื่องช้าไม่ทันกับการเติบโตของธุรกิจผลิตและจัดจำหน่ายสื่อลามก ซ้ำร้ายธุรกิจเหล่านี้ยังตักตวงผลประโยชน์จากเด็กๆ มองเด็กเป็นเหยื่อทั้งในแง่เป็นลูกค้าบริโภคสื่อลามก พบเด็กเป็นผู้ถูกกระทำอยู่ในสื่อลามก รวมไปถึงการชักชวนให้เข้าสู่การค้าประเวณีกฎหมายที่มีบทลงโทษผู้ประกอบการ “ สื่อลามก”ก็มีอยู่ เช่น ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 287 จำคุกได้ 3 ปี ปรับไม่เกิน 3 พันบาทแต่ดูเหมือนไม่สามารถจัดการกับธุรกิจสื่อลามก ซึ่งมีเม็ดเงินหมุนเวียนมากมายมหาศาล ปัญหาทางเพศของเด็กก็ยิ่งทวีความซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆทั้งการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร การตั้งครรภ์ในวัยเรียน ค่านิยมของเด็กวัยรุ่นเรื่องกิ๊กหรือแข่งขันการสะสมคู่นอน เด็กๆกระโจนเข้าสู่วังวนของการขายประเวณี ตามมาด้วยปัญหาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ สถิติผู้ป่วยโรคเอดส์ในกลุ่มเด็กวัยรุ่นเพิ่มมากขึ้น การทำแท้ง ฯลฯ




ความเห็นของสังคมต่อ “สื่อลามก”
 

             ความกังวลใจของสังคมที่มีต่อสถานการณ์ “สื่อลามก” เริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ถ้าดูจากรายงานประจำปีเรื่อง
“สุขภาพคนไทย“ โดยสถาบันวิจัยประชากรและสังคม ม.มหิดล ภายใต้การสนับสนุนจาก สสส. ได้คัดเลือกสถานการณ์เด่นที่ประชาชนทั่วประเทศเห็นว่ามีผลกระทบต่อสุขภาพของคนไทยในปี 2547 พบว่ามีทั้งสิ้นจำนวน 37 สถานการณ์ และมี 3 สถานการณ์ที่เกี่ยวกับเรื่องเพศ คือ เรื่องสื่อลามก (เรื่องโป๊ วีดีโอ เพลง เว็บไซท์ การ์ตูน จอมือถือ หนังแผ่น และเว็บแคม เพศศึกษากับปัญหาเซ็กซ์เอื้ออาทร และเซ็กซ์เพื่อการซื้อขาย ความรุนแรงทางเพศต่อเด็กและผู้หญิง (ข่าวสด ปีที่ 14 ฉบับที่ 5101 วันที่ 16 พ.ย. 2547)


จากสวนดุสิตโพล สำรวจความคิดเห็นประชาชนต่อสื่อลามกในสังคมไทย จำนวน 1,044 คน พบว่า
 

             สื่อลามกที่ร้ายแรงที่สุด คือ เซ็กซ์ของคนในครอบครัว (23%) ภาพการข่มขืนรุมโทรม (22%) หนังลามกที่แอบถ่าย (20%) หนังลามกเกี่ยวกับเด็ก (19%) และการเสนอขายสินค้าทางเพศ (16%) เมื่อถามถึงการกำจัดสื่อลามกในสังคมไทย 65% คิดว่ากำจัดไม่ได้ เพราะไม่มีบทลงโทษที่จริงจัง สื่อลามกมีปริมาณมากแพร่หลายได้หลายทาง และเห็นเรื่องเซ็กซ์เป็นเรื่องธรรมชาติ มีเพียง 13% คิดว่ากำจัดได้อย่างไรก็ตาม ประชาชนเห็นว่าสามารถจัดการหรือลดปัญหาสื่อลามกได้ ต้องมีมาตรการขั้นเด็ดขาดในการลงโทษ/เพิ่มบทลงโทษ(34%) จัดให้มีเจ้าหน้าที่ดูแลควบคุมสื่อลามกทุกประเภทโดยตรง (23%) สร้างสุขภาพจิตคนในสังคมให้ดีขึ้นจะได้เลิกเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ (17%) สร้างภูมิคุ้มกันที่ครอบครัว (15%) และกำจัดแหล่งต้นตอสื่อลามก (9%)




“สื่อลามกอนาจาร” หมายถึง
 

             “ สื่อลามกอนาจาร “ เมื่อพิจารณาตามตัวบทกฎหมายและแนวคำพิพากษาศาลฎีกา หมายถึง สิ่งที่ผู้พบเห็นแล้วมีความรู้สึกน่าอุจาดบัดสี น่าอับอาย เป็นสื่อที่แสดงออกในรูปของภาพเปลือยมนุษย์ ภาพอวัยวะเพศทั้งหญิงและชาย หรือภาพการร่วมเพศ โดยมีจุดประสงค์เพื่อให้ผู้พบเห็นเกิดความใคร่ทางกามารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นภาพเขียน ภาพพิมพ์ ภาพระบายสี สิ่งพิมพ์ รูปภาพ ภาพโฆษณา เครื่องหมาย รูปถ่าย ภาพยนตร์ แถบบันทึกเสียง แถบบันทึกภาพ หรือสิ่งอื่นใดก็ตาม หากมีลักษณะและจุดประสงค์ดังกล่าว ล้วนเป็นสื่อลามกทั้งสิ้น (ธนะชัย ผดุงธิติ , สื่อลามกกับผู้กระทำความผิดทางเพศ , 2545)




สื่อลามกต้องห้าม
 

             สื่อลามกเข้าข่ายร้ายแรงต้องห้ามที่สังคมไม่อาจยอมรับให้มีการเผยแพร่ เพราะก่อให้เกิดภัยต่อสังคมได้ คือ ((ธนะชัย ผดุงธิติ , สื่อลามกกับผู้กระทำความผิดทางเพศ , 2545) มีเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี ปรากฏอยู่ในลักษณะถูกละเมิดทางเพศแสดงถึงการมีเพศสัมพันธ์ของคนในครอบครัว เช่น พ่อกับลูกสาว เพราะเป็นการนำไปสู่ความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องในเชิงจิตวิทยาเรื่องบทบาทและความสัมพันธ์ระหว่างคนในครอบครัว หากเด็กๆ ได้เรียนรู้ย่อมต้องเกิดความสับสนและมีทัศนคติเรื่องเพศที่เบี่ยงเบน แสดงถึงการมีเพศสัมพันธ์แบบวิตถาร เป็นรูปแบบที่เกินมาตรฐานของการมีชีวิตทางเพศแบบปกติ เช่น สวิงกิ้ง การร่วมเพศกับสัตว์ เว็บไซต์ที่ใช้ชุดชั้นในเป็นสิ่งเร้าหรือกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ เพราะมักเป็นเรื่องราวจากจินตนาการ เกินความจริง เด็กๆ ยังไม่มีวิจารณญาณและอ่อนด้อยประสบการณ์ทางเพศ อาจมีพฤติกรรมเลียนแบบ ได้มาจากการละเมิดสิทธิของผู้อื่น เช่น รูปภาพที่ได้มาจากการแอบถ่าย การแอบดู เป็นการสร้างให้เด็กเกิดความเคยชินต่อการล่วงละเมิดสิทธิผู้อื่น และอาจกระตุ้นให้เด็กอยากรู้อยากเห็นเพิ่มมากขึ้นอีก เป็นวัตถุอุปกรณ์ทางเพศที่ไม่จำเป็นสำหรับการใช้ชีวิตแบบปกติ สินค้าในร้านเซ็กซ์ชอปบางชนิดจำเป็นต้องใช้อย่างรู้เท่าทัน เช่น สารชะลอการหลั่ง ใช้กับผู้ป่วยที่มีปัญหาเรื่องการหลั่งเร็วผิดปกติ ประเด็นคือสำหรับคนปกติไม่มีความจำเป็นที่ต้องมีการหลั่งนาน แต่เด็กอาจเข้าใจผิดว่าการหลั่งนานเป็นเรื่องดี สื่อชนิดนี้สามารถเผยแพร่ได้แต่ต้องจำกัดไม่ให้เด็กเข้าถึง เด็กๆ เสพ “ สื่อลามกอนาจาร” ได้จากที่ไหน อย่างไร

             จากงานวิจัย “สื่อลามกกับเด็กไทย” ของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยเก็บข้อมูลจากเด็กประถมปลาย (4-6) เด็กมัธยมศึกษา และอุดมศึกษา พบว่า  เด็กส่วนใหญ่เริ่มเสพสื่อลามกตั้งแต่ประถม 6 ( ชาย 18.3% หญิง 14.3% ) และมีเด็กบางคนเริ่มตั้งแต่อนุบาล 1 ( ชาย 0.32% หญิง 0.51% ) โดยระบุว่าดูจากท้ายวีดีโอการ์ตูนที่พ่อเปิดให้ดู เด็กมากกว่า 50% รู้จักและเสพสื่อลามกจากเพื่อน เช่น ใครมีวีดีโอโป๊จะเอามาให้เพื่อนๆเวียนกันดู สถานที่ที่เด็กส่วนใหญ่นิยมเสพสื่อลามกที่ห้องส่วนตัว รองลงมาคือที่บ้านเพื่อน และโรงเรียน ประเภทของสื่อลามกที่เด็กชายชอบคือ วีซีดี หนังสือและอินเตอร์เน็ต ส่วนเด็กหญิงนิยมการ์ตูนมากที่สุด รองลงมาคือหนังสือและวีซีดี ทั้งนี้ ทั้งชายและหญิงเห็นตรงกันว่าวีซีดีและอินเตอร์เน็ตเป็นสื่อที่เข้าถึงง่ายที่สุด




สื่อลามกยอดนิยมของเด็ก
 

             หนังสือการ์ตูนเป็นของคู่กับเด็กมาแต่ไหนแต่ไร แต่การ์ตูนเดี๋ยวนี้กลับมีเนื้อหาเรื่องเพศที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กๆ มีภาพโป๊เปลือยและการร่วมเพศ ซ้ำร้ายกว่านั้นคือมีความลามกอนาจารรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เช่น เซ็กซ์วิตถาร (คนกับสัตว์) เด็กข่มขืนเด็ก เด็กข่มขืนครู ฯลฯ ราคาไม่แพง เล่มละ 35 บาท ยิ่งถ้าเป็นหนังสือมือสองก็จะถูกลงไปอีก เด็กๆหาซื้อได้ง่าย จากรายการ “ถอดรหัส” ตอน “โป๊มั้ยน้อง” ออกอากาศวันที่ 7 ม.ค. 2548 สำรวจพบร้านขายการ์ตูนลามกหน้าโรงเรียนดังๆ ในกรุงเทพหลายแห่ง เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนจะมีนักเรียนเข้ามาเลือกซื้ออย่างขวักไขว่ โดยมีเจ้าของร้านคอยแนะนำสินค้าตลอดเวลา นอกจากนี้ตามแผงหนังสือทั่วไปก็จะมีการ์ตูนลามกปะปนอยู่ การ์ตูนลามกจะมีหน้าปกเหมือนการ์ตูนธรรมดาจนพ่อแม่ไม่สังเกต แต่คนที่อ่านหนังสือพวกนี้จะดูออก




    วีซีดีโป๊
 

             แผ่นวีซีดีโป๊มีราคาถูก ( 20-30 บาท) และวางขายแพร่หลาย ในห้าง แผงลอย ตลาดนัด ป้ายรถเมล์ สามารถอัดกอปปี้แจกจ่ายให้กันได้ เพียงแค่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ที่มีอุปกรณ์ไรท์ซีดี กล้องถ่ายภาพวีดีโอมีใช้กันแพร่หลาย และเป็นที่มาของวีซีดีโป๊ที่อาจตั้งใจถ่ายหรือถูกแอบถ่ายก็ตาม เช่น เหตุการณ์วีซีดีไฮโซอื้อฉาวเมื่อไม่นานมานี้ หนังแผ่นมีต้นทุนการผลิตต่ำ กำไรงาม ทำให้ธุรกิจผลิตหนังแผ่นที่เน้นเรื่องกามารมณ์วาบหวิวหรือขายเรือนร่างเติบโตมาก ภาครัฐควบคุมไม่ทั่วถึง และในปัจจุบันยังเป็นที่ถกเถียงกันถึงมาตรการควบคุม อินเตอร์เน็ต เป็นแหล่งเสพสื่อลามกที่สะดวกมากที่สุด พ่อแม่มักปล่อยให้เด็กใช้เวลากับการอยู่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์โดยไม่ติดตามดูว่าเด็กทำอะไร และมีหลายบ้านที่มักจะวางเครื่องคอมพิวเตอร์ไว้ในห้องนอนส่วนตัว


             จากการสำรวจจำนวนเว็บไซด์ที่เกี่ยวกับเว็บลามก พบว่ามีมากกว่า 106 ล้านเว็บ จำนวนผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในไทย กลุ่มที่มีอัตราการเติบโตสูงสุดคือ กลุ่มเด็กอายุต่ำกว่า 20 ปี ผลสำรวจในต่างประเทศ ระบุว่า 1 ใน 5 ของเด็กที่เล่นแชทรูม (ห้องสนทนา) เคยถูกชักชวนให้มีเพศสัมพันธ์25% ของเด็กที่ถูกชักชวนให้มีเพศสัมพันธ์ กล้าบอกพ่อแม่9 ใน 10 ของเด็กอายุ 9-16 ปี เคยดูสื่อลามกในอินเทอร์เน็ตชื่อที่น่าจะปลอดภัยสำหรับเด็กในการค้นหาด้วย search engine กลับนำไปสู่เว็บไซต์ลามก เช่น Disney , Action man , Barbie , Pokemon , Alice , My Little Pony



ผลสำรวจพฤติกรรมการเล่นอินเตอร์เน็ทของเด็กในไทย ระบุว่า
 

             มีเด็ก 39% เยาวชน 80% ใช้อินเทอร์เน็ตตามลำพัง มีพ่อแม่เพียง 24% ที่ดูแลการใช้อินเทอร์เน็ตของลูกอย่างใกล้ชิด อีก 40% ไม่ค่อยดูแล มีพ่อแม่เพียง 15% ติดตั้งโปรแกรมกลั่นกรองเนื้อหาไม่เหมาะสมในคอมพิวเตอร์ลูก 68% ไม่ได้ติดตั้ง และ 17% ไม่รู้เรื่องนี้เลยสิ่งที่เด็กๆเจอในอินเทอร์เน็ตคือ 12.41% ถูกขอนัดพบ 19.31% พบรูปภาพหรือข้อความลามก 11.04% ตั้งใจเข้าเว็บลามก และอีก 20% พบเว็บลามกโดยไม่ได้ตั้งใจ มีเยาวชน 71% เคยดูเว็บลามกอย่างน้อยหนึ่งครั้ง และมีถึง 45% เข้าไปดูซ้ำเป็นประจำเด็กและเยาวชนที่เล่นแชทรูม มี 92% เคยถูกชวนให้คุยเรื่องเซ็กซ์ มีเด็กถึง 17% ยอมคุยด้วย สุดท้ายแล้ว เมื่อเจอสิ่งเลวร้ายเหล่านี้ มีเด็ก 25% บอกพ่อแม่ 25% คุยกับเพื่อนหรือเก็บเป็นความลับ และไม่มีเด็กคนไหนเล่าให้ครูฟังเลย เนื้อหาของเว็บไซต์ลามกของไทย


             จากงานวิจัยเรื่อง “ ปรากฏการณ์ความรุนแรงทางเพศต่อผู้หญิงในอินเตอร์เน็ต” ของศูนย์สตรีศึกษา ม.เชียงใหม่ สรุปไว้ 6 ประเด็นหลักคือSex Story การเล่าเรื่องประสบการณ์ทางเพศ X Gallery รวบรวมภาพโป๊เปลือยของผู้หญิง Web board กระดานข่าว เขียนข้อความเสนอขายบริการทางเพศ โพสต์รูปลามกให้แสดงความคิดเห็นSex Chat การพูดคุยโต้ตอบกันเรื่องเซ็กซ์ สามารถสื่อสารทั้งภาพ เสียง และสนทนาแบบส่วนตัวได้ด้วยถ้ามีกล้อง Web cam ผู้วิจัยเรื่องนี้ได้ทดลองแชทโดยใช้ชื่อผู้หญิงเข้าไปแชทในห้องสาวมหาลัยขายตัว เวลาประมาณ 45 นาที มีผู้ชายเข้ามาแชทด้วยถึง 75 คน โดยคำถามที่ผู้ชายเหล่านี้ถามมาคือการขายบริการทางเพศ Sex Toy ขายสินค้าอุปกรณ์ที่ใช้ตอบสนองอรรถรสทางเพศ หนังโป๊ ราคาเริ่มต้นที่ 45 บาท สั่งซื้อง่าย เพียงกรอกข้อมูลแล้วรอพัสดุส่งเก็บเงินปลายทาง เว็บไซต์ลามกมีปริมาณเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ


             จากสถิติการรับแจ้งเว็บไซต์ลามกอนาจารของศูนย์ข้อมูลข้อสนเทศ ( Police Information System Center ) สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ตั้งแต่เดือนเมษายน 2545 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ 2548 รับแจ้งเหตุเว็บไซด์ที่เป็นสื่อลามกอนาจารและผิดกฎหมายอื่นๆ โดยผู้พบเห็นสามารถแจ้งไปยัง http://www.police.go.th/crimewebpost/index/phbหรือ e-mail ไปที่ feedback@police.go.th


             จากสถิติปี 45 - 48 รับแจ้งเว็บลามกอนาจาร รวมจำนวน 18,820 เว็บ คิดเป็น 77% ข องเว็บผิดกฎหมายทั้งหมด ปี 47 มีการแจ้งเหตุเว็บลามกอนาจารเพิ่มจากปี 46 เพิ่ม 68% ( 7,734 เว็บ : 4,590 เว็บ )ปี 48 เพียงแค่ 2 เดือน มีการแจ้งเหตุเว็บลามกแล้ว 3,097 เว็บ เว็บไซต์ลามกเป็นธุรกิจที่มีความมั่งคั่งที่สุดบนอินเตอร์เน็ต ( ลลิตา รัตนศรีทัย , นสพ.ไทยรัฐ)


             เจ้าของเว็บลามกส่วนใหญ่ประกอบอาชีพโปรแกรมเมอร์ในบริษัทต่างๆ รวมทั้งนักศึกษาจบใหม่ จากการสัมภาษณ์เจ้าของเว็บคนไทยรายหนึ่ง บอกว่าทำธุรกิจนี้ควบคู่ไปกับการเป็นพนักงานบริษัทในช่วง 2 ปี มีรายได้มากกว่า 4 ล้านบาท











ขอขอบคุณที่มา : http://www.iamchild.org
                          ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต





 













 
๏ปฟ












เธซเธ™เน‰เธฒเนเธฃเธ | เน€เธเธตเนˆเธขเธงเธเธฑเธšเนเธœเธ™เธ‡เธฒเธ™ | เน€เธ„เธฃเธทเธญเธ‚เนˆเธฒเธขเนเธฅเธฐเธเธดเธˆเธเธฃเธฃเธก | เธœเธฅเธœเธฅเธดเธ•เนเธฅเธฐเธฃเธฒเธขเธ‡เธฒเธ™ | เธ‚เน‰เธญเธกเธนเธฅเธชเธ–เธดเธ•เธด | เธเธฒเธฃเธˆเธฑเธ”เธเธฒเธฃเธ„เธงเธฒเธกเธฃเธนเน‰ | เธซเธ™เนˆเธงเธขเธ‡เธฒเธ™ | เธ•เธดเธ”เธ•เนˆเธญเนเธœเธ™เธ‡เธฒเธ™ | เน€เธˆเน‰เธฒเธซเธ™เน‰เธฒเธ—เธตเนˆเธ”เธนเนเธฅเธฃเธฐเธšเธš
เนเธ™เธฐเธ™เธณเนเธœเธ™เธ‡เธฒเธ™ | เธ‚เนˆเธฒเธงเธเธดเธˆเธเธฃเธฃเธก | เน€เธเธฒเธฐเธ•เธดเธ”เธเธดเธˆเธเธฃเธฃเธกเน€เธ”เนˆเธ™ | เธซเธ™เนˆเธงเธขเธ‡เธฒเธ™เธ—เธตเนˆเน€เธเธตเนˆเธขเธงเธ‚เน‰เธญเธ‡ | เธœเธฅเธœเธฅเธดเธ•เนเธฅเธฐเธฃเธฒเธขเธ‡เธฒเธ™| เธฃเธฒเธขเธ‡เธฒเธ™เธชเธธเธ‚เธ เธฒเธž| เธเน‰เธฒเธงเนƒเธซเธกเนˆเธเธฑเธš HISO | เธชเธ–เธฒเธ™เธเธฒเธฃเธ“เนŒเธชเธธเธ‚เธ เธฒเธžเธ›เธฃเธฐเน€เธ—เธจเน„เธ—เธข
เธเธฒเธฃเธงเธดเน€เธ„เธฃเธฒเธฐเธซเนŒเธชเธ–เธฒเธ™เธเธฒเธฃเธ“เนŒเธชเธธเธ‚เธ เธฒเธž | เธชเธ–เธฒเธ™เธเธฒเธฃเธ“เนŒเธ‚เนˆเธฒเธงเธชเธธเธ‚เธ เธฒเธž | เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เน€เธฅเนˆเธฒเธ‚เนˆเธฒเธงเธชเธธเธ‚เธ เธฒเธž | เธชเธทเนˆเธญเธ‚เน‰เธญเธกเธนเธฅเธชเธธเธ‚เธ เธฒเธž | เนเธšเธšเธชเธณเธฃเธงเธˆเธชเธธเธ‚เธ เธฒเธž | webbord | เธ„เธณเธ–เธฒเธกเธ—เธตเนˆเธžเธšเธšเนˆเธญเธข | เธชเธกเธธเธ”เน€เธขเธตเนˆเธขเธกเธŠเธก | เธšเธฃเธดเธเธฒเธฃเธ‚เน‰เธญเธกเธนเธฅ