เราปฏิเสธไม่ได้ว่า การทำให้ชีวิตคนพิการดำเนินไปอย่างไร้อุปสรรค จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีการพัฒนาศักยภาพของคนกลุ่มนี้ที่มีข้อจำกัดด้านร่างกาย และต้องให้สังคมเปิดโอกาส ยอมรับ และให้พื้นที่พิเศษสำหรับคนพิการ นั่นจึงเป็นที่มาของแนวคิดที่ 7 องค์กรร่วมกันผลักดันเพื่อให้เกิดการจดทะเบียนความพิการแต่กำเนิดขึ้นในระดับประเทศ การบันทึกประวัติของผู้พิการตั้งแต่กำเนิด จะทำให้เจ้าหน้าที่ภาครัฐสามารถติดตามผล และจัดหารูปแบบการให้บริการทางสาธารณสุข บริการทางสังคม และการจัดการศึกษาเรียนรู้ให้กับกลุ่มคนพิการ สามารถทำได้โดยมีประสิทธิภาพ และเข้าถึงคนเหล่านี้ได้ง่ายขึ้น 

          จากสถิติในบ้านเรา พบว่าทารกแรกเกิดปีละกว่า 8 แสนคนนั้นจะมีกลุ่มทารกที่มีความปกติทางด้านร่างกายมากถึง 3-5% ซึ่งความพิการส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นนั้น ที่พบมากที่สุด คือ ปากแหว่งเพดานโหว่ หลอกประสาทไม่ปิด ความพิการของแขนและขา กลุ่มอาการดาวน์ และกลุ่มอาการกล้ามเนื้อเสื่อมดูเชน ทั้งหมดนี้คือความพิการที่อาจทำลายชีวิตของกลุ่มคนพิการทั้งชีวิต ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น แต่คนรอบข้าง ผู้ดูแล หรือบิดามารดา ที่ขาดองค์ความรู้ก็อาจจะต้องประสบกับปัญหาชีวิตที่ต้องดูแลจัดการผู้พิการในครอบครัวของตนด้วย 

          ศ. พญ. พรสวรรค์ วสันต์ นายกสมาคมเพื่อเด็กพิการแต่กำเนิด (ประเทศไทย) กล่าวว่า วันนี้มี 7 องค์กรหลักที่จะเข้ามาทำหน้าที่เป็นสื่อกลางในการรวบรวมข้อมูลของกลุ่มคนพิการอย่างเป็นรูปธรรมและชัดเจน เพื่อให้รูปแบบการดูแลคนกลุ่มนี้ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง มุ่งสร้างศักยภาพ และลดปัญหารวมถึงภาระของสังคม โดยประกอบไปด้วย คณะแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ 8 สถาบันการแพทย์จากศิริราชพยาบาล รพ.รามาธิบดี มหาวิทยาลัยขอนแก่น มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ วิทยาลัยแพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้า และสถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี 

          นอกจากนั้นยังมีความร่วมมือกันกับอีก 6 องค์กร ทั้งกระทรวงสาธารณสุข กระทรวงศึกษาธิการ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ กระทรวงมหาดไทย สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ หรือ สสส. องค์กรในเครือข่ายทั้งหมดนี้จะทำงานประสานกันใน 3 ระดับเพื่อบูรณาการการช่วยเหลือกลุ่มผู้พิการอย่างเป็นระบบ 

          เราจะเริ่มตั้งแต่ ระดับบริหาร ผ่านกระทรวงต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งแต่ละส่วนจะมีหน้าที่ที่ชัดเจนอยู่แล้ว ระดับโรงเรียนแพทย์ ซึ่งได้ร่วมสร้างคู่มือการทำงาน เพื่อส่งต่อให้แก่บุคลากรแพทย์ทั่วประเทศ สามารถดูแล วินิจฉัย อาการหลักๆ ที่มักพบและเข้าข่ายเป็นความพิการตั้งแต่กำเนิดได้ รวมถึงเป็นการสร้างเครือข่ายที่ปรึกษาในกรณีพบเคสความป่วยที่ยากเกินขีดความสามารถ ระดับชุมชน การมีส่วนร่วมของชุมชนในการค้นหาและแจ้งข้อมูลทารกพิการแต่กำเนิด ทำให้หน่วยงานภาครัฐมีข้อมูลเพียงพอในการเข้าไปให้ความช่วยเหลือซึ่งปัจจุบันยังพบว่ามีผู้พิการที่ตกสำรวจและเข้าไม่ถึงการช่วยเหลือ การพัฒนาศักยภาพอีกจำนวนมาก ศ.พญ.พรสวรรค์กล่าว และยังบอกอีกว่า กิจกรรมที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือการให้ความรู้กับสามีภรรยาที่มีลูกที่พิการ เพราะตามสถิติพบว่ามีครอบครัวจำนวนไม่น้อยที่พบปัญหาเด็กพิการมากถึง 2-3 ราย เพราะบิดามารดาขาดความรู้และการดูแลเอาใจใส่เด็กตั้งแต่ในครรภ์ โดยอาจมีการดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ซึ่งปัจจัยเหล่านี้เป็นเรื่องที่สามารถป้องกันได้ด้วยการให้ความรู้ 

          หน่วยงานทั้งภาครัฐ และเอกชนที่เข้ามาทำงานร่วมกันในภารกิจเพื่อชุมชนคนพิการนี้ตั้งเป้าหมายในการลดอุบัติการณ์ของความพิการลง จากการมุ่งส่งเสริมให้ความรู้กับพ่อแม่ยุคใหม่ อีกทั้งยังต้องการนำผู้พิการเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟูดูแลอย่างเป็นรูปธรรม รวมไปถึงการดูแลด้านสิทธิและความช่วยเหลือตามกฎหมายของคนพิการด้วย เมื่อคนกลุ่มนี้ได้รับการดูแล และฟื้นฟูแล้ว พวกเขาก็จะสามารถใช้ชีวิตในฐานะสมาชิกของสังคมได้อย่างปกติ เหมือนกับคนทั่วๆ ไป เป้าหมายในการสร้างความเท่าเทียมกันในสังคมของบ้านเราก็คงไม่ไกลเกินเอื้อมอย่างแน่นอน

          ขอขอบคุณข้อมูลจาก...www.thaihealth.or.th