ผมมีโอกาสไปศึกษาดูงานที่เกาหลีใต้ เมื่อปลายเดือนมกราคมต่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2555 เกี่ยวกับศูนย์บริการสวัสดิการผู้สูงอายุ 2 แห่ง ได้แก่ Seoul Seobu Senior Care Center (ศูนย์บริการผู้สูงอายุที่ Seobu Seobu) และที่ Mapo Senior Welfare Center (ศูนย์บริการผู้สูงอายุที่ Mapo) ซึ่งทั้ง 2 แห่งนี้อยู่ในเขตปกครองพิเศษที่เรียกว่า Mapo - Gu กรุงโซล (Seoul) ประเทศเกาหลีใต้ ซึ่งมีการให้บริการแก่ผู้สูงอายุที่แตกต่างกัน

          กล่าวคือ ศูนย์บริการสวัสดิการผู้สูงอายุที่ Seoul Seobu Senior Care Center เป็นศูนย์บริการผู้สูงอายุที่ส่วนใหญ่พึ่งตนเองไม่ได้ ผู้สูงอายุต้องมาอยู่ประจำที่ศูนย์ซึ่งมีผู้สูงอายุหลายประเภท เช่น ประเภทต้องนอนเดียวและประเภทที่ต้องใช้รถเข็น (wheelchair) และอาจมีปัญหาเรื่องความจำ ประมาณ 270 คน ซึ่งรัฐบาล (หน่วยงานที่รับผิดชอบ) เป็นผู้จัดส่งมาให้ศูนย์ดูแล และอีกประมาณ 50 คน เป็นประเภทที่พอจะพึ่งตนเองได้ และสามารถที่จะเลือกอยู่ประจำหรือมีรถรับส่งของศูนย์หรือจะให้ครอบครัวรับส่งก็ได้

          ผมได้รับฟังการบรรยายและเข้าไปดูสถานที่ภายในศูนย์บริการในตัวอาคาร ซึ่งมีอยู่ 5 ชั้นที่ใช้บริการและได้มีโอกาสเข้าไปดูทุกชั้นพร้อมการบรรยายและสังเกตการณ์ผู้สูงอายุที่ประจำอยู่ในศูนย์ ซึ่งเห็นว่าเขาให้ความสำคัญโดยเฉพาะระบบการให้การดูแล มีทั้งหมอและเจ้าหน้าที่พยาบาลที่คอยดูแลประจำในแต่ละด้าน เช่น สุขภาพฟัน สมอง กายภาพบำบัด รวมทั้งเจ้าหน้าที่ดูแลพิเศษในแต่ละชั้น ตลอดจนเจ้าหน้าที่ธุรกิจและคนครัว (ปรุงอาหาร) รวมทั้งหมดประมาณ 182 คน ข้อที่น่าสนใจมากก็คือ ศูนย์บริการแห่งนี้มีความสะอาด ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ความปลอดภัย และการแบ่งห้องที่เป็นสัดเป็นส่วนดีมาก

          เมื่อปี 2009 (พ.ศ.2552) ศูนย์บริการแห่งนี้ได้รับการจัดอันดับให้เป็นสถานบริการผู้สูงอายุที่ดีด้านสุขภาพอนามัย ซึ่งก็ได้รับรางวัลสุขภาพอนามัยแห่งปี และในปี 2010 (พ.ศ.2553) ศูนย์แห่งนี้ได้รับการคัดเลือกให้เป็นต้นแบบแก่ศูนย์อื่นๆ ของประเทศเกาหลีใต้ การดำเนินงานของศูนย์และค่าใช้จ่ายอยู่ภายใต้การดูแลและการสนับสนุนของรัฐบาล กระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการสังคม การบริหารองค์กร (ศูนย์บริการ) รับผิดชอบโดยมูลนิธิ Somang Welfare Foundation

          ส่วนศูนย์บริการสวัสดิการผู้สูงอายุ อีกประเภทหนึ่งก็คือ Mapo Senior Welfare Center เป็น "ศูนย์บริการผู้สูงอายุที่พึ่งตนเองได้" ตั้งอยู่ในเขตปกครองพิเศษ Mapo - Gu อยู่ในใจกลางกรุงโซล (Seoul) อยู่บนถนน Shinchon Road ซึ่งแนวคิดในการจัดตั้งศูนย์บริการสวัสดิการผู้สูงอายุของเขาก็ คือ เขาต้องการให้คุณภาพชีวิติของผู้สูงอายุดีและมีสุขภาพที่ดีด้วย เพราะผู้สูงอายุทั้งหลายล้วนแล้วแต่เคยทำคุณประโยชน์ให้แก่ประเทศมาแล้วหลายๆ ด้าน ที่มีความรู้ความสามารถ

          ผมมีโอกาสไปดูการให้บริการของศูนย์บริการสวัสดิการผู้สูงอายุแห่งนี้พบว่ามีการให้บริการหลายอ่าง เช่น การให้บริการด้านการศึกษาในเรื่อง ภาษาอังกฤษ ภาษาญี่ปุ่น ภาษาเยอรมัน เป็นต้น การให้บริการในแง่การใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ เช่น การเล่นดนตรี กีฬา วาดภาพ ศิลปะ และการให้บริการสุขภาพ การออกกำลังกาย เป็นต้น โดยที่ผู้สูงอายุสามารถเลือกใช้โปรแกรมตามความถนัด รวมทั้งจัดให้มีสโมสร และมีนำผู้สุงอายุมาจัดการแสดงในงานสำคัญๆ กล่าวโดยสรุปผู้สูงอายุสามารถที่จะเลือกใช้บริการในสิ่งที่ตนเองสนใจ และมีความถนัดในด้านนั้น ซึ่งจากการสังเกตการณ์ผู้สูงอายุที่มาใช้บริการด้านต่างๆ ดูแล้วเขาจะมีความสุขและมีความสนใจหรือกระทำในกิจกรรมที่ตนเองสนใจ

          ศูนย์บริการสวัสดิการผู้สูงอายุแห่งนี้จะมีโปรแกรมให้ผู้สูงอายุเลือกว่าตนเองสนใจโปรแกรมให้ผู้สูงอายุเลือกว่าตนเองสนใจโปรแกรมอะไร โดยให้ผู้สูงอายุสมัครเป็นสมาชิกของศูนย์ ปัจจุบันสมาชิกของศูนย์มีมากกว่า 25,000 คน และในแต่ละวันที่ให้บริการ มีผู้มาลงทุเบียนใช้บริการไม่น้อยกว่า 2,000คน นอกจากนี้ผู้ที่เป็นสมาชิกก็จะรู้จักกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน มีกลุ่มกิจกรรมที่สนใจร่วมกันซึ่งถ้าสมาชิกคนใดห่างหายไปก็จะมีการติดตาม และมักจะพบว่าคนที่หายไปมักจะมีปัญหาเรื่องสุขภาพ

          ศูนย์บริการสวัสดิการผู้สูงอายุ Mapo Senior Welfare Center อยู่ภายใต้การดูแลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ เรียกว่า เขตปกครองพิเศษ Mapo - Gu ซึ่งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขตปกครองพิเศษ กรุงโซล (Seoul) เป็นผู้สร้างให้และมีศูนย์ย่อยๆ อยู่ในชุมชน (Dong) อีกหลายๆ แห่ง

          เมื่อผมได้พยายามถึงปัจจัยแห่งความสำเร็จที่ก่อให้เกิดการเห็นความสำคัญของศูนย์บริการสวัสดิการผู้สูงอายุทั้ง 2 แห่งแล้ว เห็นว่า ประการแรก "รัฐบาลเกาหลีใต้" ให้ความสำคัญของทรัพยากรบุคคลที่เป็นผู้สูงอายุในฐานะที่เป็นบุคคลผู้ทำคุณประโยชน์ต่อชุมชน สังคม และประเทศชาติ ย่อมมีความรู้ความสามารถและภูมิปัญญา ประการที่สองการให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในฐานะเขตปกครองพิเศษเป็นผู้คอยดูแลรับผิดชอบเกี่ยวกับการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุโดยรัฐบาลจะสนับสนุนงบประมาณค่าใช้จ่าย

          ประการที่สำคัญผมเห็นว่า การดูแลและให้บริการผู้สูงอายุมิใช่เพียงแค่ "การจ่ายเบี้ยยังชีพ" แต่ต้องพิจารณาให้ลึกซึ้งถึง "คุณภาพชีวิตที่ดีและสุขภาวะที่ดี" โดยเฉพาะการให้มีรูปแบบทางเลือกในการจัดสวัสดิการให้หลากหลายรูปแบบเพื่อแสดงให้เห็นถึงคุรค่าของผู้สูงอายุ