ลำไยนอกจากจะเป็นผลไม้ที่มีรสชาติดี ยังมีสรรพคุณทางยาที่น่าสนใจ ในหนังสือพจนานุกรม สมุนไพรไทย ของ ศ.ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม กล่าวถึงสรรพคุณของลำไยที่น่าสนใจ อาทิใบสดของลำไย นำมาต้มดื่ม มีรสจืดและชุ่ม สุขุม เป็นยาแก้โรคมาลาเรีย ริดสีดวงทวาร และแก้ไข้หวัด , ดอกลำไย ใช้สดหรือตากแห้งเก็บไว้ต้มดื่มเป็นยา เกี่ยวกับหนองทั้งหลาย ,เมล็ดลำไย ต้มหรือบดเป็นผง จะมีรสฝาด ใช้ภายนอกรักษากลากเกลื้อน โดยใช้เมล็ดชุบน้ำส้มสายชูที่หมักจากข้าวทูทาตรงที่เป็น แต่ต้องลอกเอาเปลือกสีดำออกก่อน ,แผลมีหนอง หรือแผลเรื้อรัง ใช้เมล็ดลำไยเผาเป็นเถ้า ผสมกับน้ำมันมะพร้าวทาบริเวณที่เป็นแผล ,แก้ปวด สมานแผล ใช้ห้ามเลือด
          รากหรือเปลือกราก ต้มน้ำดื่มหรือเคี้ยวให้ข้นผสม จะมีรสฝาดแก้สตรีตกขาวมากผิดปกติ ขับพยาธิเส้นด้าย, เปลือกผล ใช้ที่แห้งนำมาต้มดื่ม แก้อาการวิงเวียนศีรษะและอ่อนเพลีย ทำให้สดชื้น จะมีรสชุ่ม หรือใช้ทาภายนอก โดยเผาเป็นถ่านหรือบด เป็น
          ผงโรยแผลไฟไหม้ น้ำร้อนลวก , เนื้อหุ้มเมล็ด นำมาต้มน้ำดื่มหรือแช่เหล้าประมาณ 3 เดือน นำมาดื่มวันละแก้วจะช่วยบำรุงหัวใจ และช่วยบำรุงให้ร่างกายแข็งแรง เป็นยาบำรุงม้ามเลือดลมและหัวใจ บำรุงร่างกาย สงบประสาท แก้อ่อนเพลียจากการทำงานหนัก ลืมง่าย นอนไม่หลับประสาทอ่อน หรือจะบดเป็นยาผงผสมกับยาเม็ด ทั้งนี้มีข้อควรระวังในการใช้ คือในกรณีของผู้ที่มีอาการเจ็บคอ หรือไอมีเสมหะ หรือเป็นแผลอักเสบจนมีหนองไม่ครรทานเนื้อ หรือของผลลำไยเป็นอันขาด