เมื่อพูดถึงชาใครๆ คงต่างนึกถึงชาวจีน เพราะชาวจีนคือเจ้าตำรับแห่งชา ซึ่งไม่เพียงแต่ดื่มชาเป็นเรื่องปกติในชีวิต แตการดื่มชาของชาวจีนยังเป็นเรื่อง่ของศิลปะด้วย...ที่ว่าเป็นเรื่องของศิลปะ เริ่มตั้งแต่กระบวนการผลิต ต้องปลูกอย่างไร
          ยิ่งเมื่อพูดถึงนักดื่ม คอชาชาวจีนพิถีพิถันมากในการเลือกเฟ้นชาให้เหมาะในรสนิยม ชาจีนจะถูกแบ่งเป็น 2 ชนิดหลัก คือชาที่ให้กลิ่นหอมละมุน...และชาที่ให้รสชาติซึ่งเรียกว่า ชาคอ
          ความแตกต่างอยู่ที่ชากลิ่นจะมีรสจืดแต่โดดเด่นที่ความหอมกรุ่น...ส่วนชาคอคือชาที่เน้นรสชาติ ชาบางชนิดจะออกรสหวาน บางอย่างให้รสฝาด ให้ความชุ่มคอ นักดื่มชาจะรู้ว่าชากลิ่นและชาคอมีคุณสมบัติอย่างไร แต่ที่ไม่รู้คือชาซึ่งมีวางจำหน่ายในประเทศจีนมีนับพันชนิด แม้แต่เซียนชาก็ยังรู้ไม่หมด คอชาผู้มากประสบการณ์จึงมักมีชาที่ดื่มประจำอย่างน้อยหนึ่งชนิด และพวกเขามักเลือกชาที่อยู่ในอันดับยอดนิยม 1 ใน 10 ส่วนชาอื่นๆ ที่ไม่อยู่ในอันดับถือเป็นการเรียนรู้
          การเลือกเฟ้นชาดื่ม ถือเป็นรสนิยม เป็นศิลปะชั้นสูงซึ่งควบคู่กับการชงชา...นับตั้งแต่ความพิถีพิถันต้องคุมอุณหภูมิน้ำร้อนให้เหมาะสมกับการชงชาแต่ละชนิด
          ชาบางชนิดต้องใช้น้ำเดือดพล่านในการชง ชาบางชนิดต้องใช้น้ำร้อนในอุณหภูมิเพียงร้อนจัดแต่ไม่ต้องเดือด ความร้อนของน้ำมีผลต่อรสชาติของชาอย่างเหลือเชื่อ...หมอใบไม้เป็นนักนิยมชาเช่นกัน ลองมาแล้ว และเป็นอย่างที่ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องของชาบอกจริงๆ
          เมื่อรู้ว่าต้องใช้อุณหภูมิน้ำเท่าไร อุปกรณ์การชงชานี่สำคัญมากเช่นกัน ทั้งกาชงชา...ถ้วยชา เซียนชานั้นต้องเลือกเฟ้นไม่ต่างจากชาที่ต้องการดื่ม...ทั้งกาทั้งถ้วย ต้องใช้ดินเผา ต้องรู้ว่าเป็นดินเมืองไหน หรือหมู่บ้านไหนทำ แม้ได้ดินดีแต่ช่างปั้นต้องเป็นช่างฝีมือชั้นยอด กาชาชั้นยอดต้องเป็นกาสุญญากาศ ต้องเจาะรูที่ฝากาให้อากาศผ่านได้ เมื่อใช้นิ้วอุดรูดังกล่าวจะเทชาไม่ออก
          การดื่มชาจึงเป็นเรื่องที่ไม่ใช่สักแต่ดื่มอะไรสักอย่างผ่านปากแล้วกลืนลงท้อง ชาวจีนจึงมีความละเอียดอ่อนในเรื่องของการดื่มชา ซึ่งต่างจากฝรั่งสิ้นเชิง แม้ฝรั่งดื่มชาเป็นแต่ฝรั่งรู้จักเรื่องชาน้อยมากเมื่อเทียบกับชาวจีน ฝรั่งจะนำชาไปแปรรูปในแบบต่างๆ อย่างที่ต้องการ อย่างชาซีลอนหรือชาอินเดีย ที่ต้องเติมนมและความหวาน ชาวจีนถือว่าการดื่มชาอย่างนั้นทำให้รสชาติชาเสียไป ฝรั่งนำชาไปปรุงรสแต่งกลิ่นใหม่ เช่น เพิ่มกลิ่นหอมจากดอกไม้ต่างๆ จนคอชาพันธุ์แท้รับไม่ได้ กลิ่นชาจากดอกมะลิคงเป็นชาชนิดเดียวที่คอชายอมรับ นอกนั้นแล้วนักดื่มชาบอกดื่มอย่างไรก็ไม่ใช่ชา
          ชาแต่งกลิ่นจากความหอมดอกไม้ มักเป็นที่ชื่นชอบของคอชาสุภาพสตรี เช่น ชากลิ่นกุหลาบ ซึ่งไม่เน้นรสชาติ แต่ให้ความหอมละมุน
          ดังนั้นผู้นิยมชาแต่งกลิ่น โดยเฉพาะชาวอังกฤษจึงกลายเป็นผู้กำหนดมาตรฐานขึ้นมา โดยชาวอังกฤษมักนิยมดื่มชาแต่งกลิ่น ไม่สนใจรสชาติ ไม่นิยมชาฝาด ที่อินเดียและในกลุ่มอาณานิคม อังกฤษได้ปลูกฝังรสนิยมในการดื่มชา ให้คนพวกนี้ดื่มชาใส่นมและเติมความหวาน
          การดื่มชาดังกล่าวจึงเป็นที่ชื่นชอบของคน ชาประเภทนิยมความหวานมัน ไม่ต่างจากคอกาแฟที่ต้องเติมครีม น้ำตาล จนได้รสชาติถูกใจ
          เรื่องของชานั้นเป็นอะไรที่ลึกซึ้ง ซึ่งในโลกของการดื่มชา ชาวจีนคือคอชาตัวจริงอย่างที่เราเข้าใจ และการดื่มชาคือความสุขอย่างหนึ่ง แม้มันดูว่าเล็กน้อย
          ชาวจีนได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีประสบการณ์ด้านชาเหนือกว่าชาติใดในโลก ในโลกนี้อาจมีมาตรฐานอยู่ 2 ระบบ คือการดื่มชาแบบชาวจีน และการดื่มชาแบบของอังกฤษ แม้การดื่มชาอย่างอังกฤษจะมีผู้ให้ความนิยมมากขึ้น หลายชาติในยุโรปก็ดื่มชา แต่การดื่มชาอย่างชาวจีนก็ไม่เสื่อมถอย เล็กน้อย
          ชาวจีนได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีประสบการณ์ด้านชาเหนือกว่าชาติใดในโลก ในโลกนี้อาจมีมาตรฐานอยู่ 2 ระบบ คือการดื่มชาแบบชาวจีน และการดื่มชาแบบของอังกฤษ แม้การดื่มชาอย่างอังกฤษจะมีผู้ให้ความนิยมมากขึ้น หลายชาติในยุโรปก็ดื่มชา แต่การดื่มชาอย่างชาวจีนก็ไม่เสื่อมถอย
          แผ่นดินจีนถือเป็นตักศิลาในความรู้ด้านชา จีนมีชาหลากหลายสายพันธุ์ จนแม้เซียนชาก็ยังรู้ไม่หมด แต่จะมีเพียง 10 ชนิดเท่านั้น ให้นับว่าเป็นชาชั้นยอด
          "ชาอัสสัม"...คือชาชนิดหนึ่งซึ่งติดอันดับอยู่ด้วย
          แต่ชาอัสสัมคงไม่ใช่ชื่อชาที่คนจีนรู้จัก เพราะสายพันธุ์ชาดังกล่าวถูกฝรั่งแอบอ้างว่าเป็นผู้ค้นพบ ทั้งที่ชาวจีนรู้จักชาชนิดนี้มาก่อน แต่ในทางพฤกษศาสตร์ ฝรั่งไปพบชานี้บนเขาในแคว้นอัสสัมของอินเดีย ชาดังกล่าวเป็นชาป่า ขึ้นอยู่ทั่วไปตามเทือกเขาที่ต่อเชื่อมแนวหิมาลัยในระดับความสูงราว 1,000 เมตรจากระดับน้ำทะเล
          ในจีนผู้คนทั่วไปไม่รู้จักชาอัสสัม...แต่เขาจะรู้จักในชื่อว่า...ชาผู่เอ๋อ
          ชาผู่เอ๋อปลูกกันมากที่เมืองสิบสองปันนา มณฑลยูนนาน ชาวฮั่นหรือชาวจีนไม่ได้ปลูกชาผู่เอ๋อ แต่เป็นชนกลุ่มน้อย ซึ่งมีอยู่น้อยนิดจริงๆ ไม่กี่ล้านคนในแผ่นดินจีน...พูดอย่างภาคภูมิใจ...คนกลุ่มนี้คือคนไท ไม่มี ย.ยักษ์ หมายถึงคนที่มีเชื้อสาย มีวัฒนธรรม ประเพณีใกล้เคียงกับเรามาก รวมถึงการพูดภาษาไทยด้วย
          คุณสมบัติของชาผู่เอ๋อเป็นชาคอ สีแดงเข้ม รสชาติฝาดก็ฝาดเข้มแต่ได้รสกลมกล่อม ที่เป็นเช่นนั้นเพราะชาผู่เอ๋อใช้ใบชาอัสสัมผ่านกรรมวิธีการหมักด้วยเชื้อราที่เป็นประโยชน์ การแปรรูปจึงทำให้ได้สีชาแดงเข้ม รสชาติฝาดแต่กลมกล่อมขึ้นมา
          และคุณสมบัติที่โดดเด่นอีกอย่าง... "ชาผู่เอ๋อหรือชาอัสสัม...สามารถละลายไขมันในหลอดเลือดได้อย่างไร้เทียมทาน"
          เมื่อมันมีคุณสมบัติดังกล่าว การดื่มจึงต้องพิถีพิถันขึ้นไปอีกขั้น การดื่มชาอัสสัมหรือชาผู่เอ๋อ หากดื่มถูกต้องตามกรรมวิธีจะมีสรรพคุณเป็นยาละลายไขมันชั้นยอด
          แต่ชาผู่เอ๋อก็มีราคาแพง ชาผู้เอ๋อเกรดสูง คือยอดชาอ่อนแค่ 4 ใบที่จะถูกเด็ด ผ่านกรรมวิธี และยิ่งเก็บไว้นานเท่าใด ราคายิ่งสูง เพราะความฝาดที่กลมกล่อมยิ่งให้รสชาติถูกใจคอชา ทั้งยังให้สารประกอบทางยาดีขึ้น
          วันนี้ชาผู่เอ๋อผลิตเท่าไรก็ไม่เคยพอจำหน่าย...ตั้งแต่ราคาไม่กี่ร้อยจนถึงหลักหมื่น
          สำหรับหมอใบไม้ขอคุยหน่อยว่าดื่มชาผู่เอ๋อประจำ แต่เจอของแพงบ่อยๆ ก็สงสารตัวเองเหมือนกัน...ตอนนี้หันมาดื่มชาผู่เอ๋อสด
          "....คือชาอัสสัม..."
          หมายถึงยอดชาอ่อน 4 ใบที่ไม่ผ่านกระบวนการหมัก แค่ไล่ความชื้นออกสามารถชงดื่มได้เลย รสหวานนิดๆ หอมชื่นใจด้วย...ได้ผลไม่ต่างกัน...ลดไขมันได้เยี่ยมยอดไร้เทียมทานเช่นกัน ที่สำคัญสนนราคาถูกกว่ามาก ใช้เงินเพียงไม่กี่ร้อยบาทต่อเดือนก็สามารถดูแลสุขภาพตัวเองได้...หมอใบไม้แนะนำให้หลายคนลองดื่มชาอัสสัม วันนี้พวกเขาหยุดกินยากันได้แล้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องไขมันหรือลิ่มเลือดกันอีก มีอะไรดีๆ อย่างนี้ก็ต้องบอกกัน
          เช่นเคย...ใครมีปัญหาสุขภาพอะไร หรือต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมเรื่องของชาอัสสัมก็โทร.มาคุยได้หมายเลขเดิมไม่เคยเปลี่ยน...08-5151-8844