พรุ่งนี้ เป็นวันวาเลนไทน์...
          เป็นเทศกาลที่สร้างความปวดหัว ปวดใจ ให้กับผู้ปกครองสมัยนี้อย่างยิ่งเพราะทุกๆ ปี ก็จะมีเด็กวัยรุ่น หนุ่มสาว ถือโอกาสนี้แสดงพฤติกรรมเรื่องเพศที่น่าหวาดเสียว
          โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฝ่ายชายมักอ้างโอกาสนี้ ขอมีเพศสัมพันธ์กับฝ่ายหญิงบ้างถึงกับตั้งอกตั้งใจจะมีเพศสัมพันธ์กันในวันนี้เลยบ้างก็อ้าง "บรรยากาศพาไป"และบ้างก็เกิดจากการวางแผน "หลอกฟัน" ของฝ่ายชายปัญหาใหญ่ คือ การมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัย (safe sex) ซึ่งเสี่ยงต่อปัญหาใหญ่ตามมามากมาย เช่น โรคติดต่อร้ายแรง การตั้งท้องโดยไม่พร้อม การทำแท้ง หลายคนถึงกับเสียอนาคตไปเลย
          1) กระทรวงสาธารณสุข เปิดเผยข้อมูลจากการสำรวจพฤติกรรมการใช้และการเข้าถึงถุงยางอนามัยของวัยรุ่นไทย พบว่าอัตราการใช้ถุงยางอนามัยเมื่อมีเพศสัมพันธ์มีเพียงร้อยละ 52  เท่านั้น นับว่ายังต่ำ และสะท้อนว่าวัยรุ่นไทยมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัย
          ร้อยละ 89  มีพฤติกรรมไม่พกถุงยางอนามัยในการป้องกันเมื่อมีเพศสัมพันธ์มีเพียงร้อยละ 43 ที่เห็นว่าถุงยางอนามัยป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์และโรคเอดส์ได้
          นอกจากนี้ สถานการณ์โรคเอดส์ในประเทศไทยก็ยังคงรุนแรง เพิ่มขึ้นมากและรวดเร็ว
          เฉพาะในปี 2555 มีผู้ติดเชื้อเอชไอวีรายใหม่ประมาณ 10,000 คนกว่าร้อยละ 80 ติดเชื้อจากการมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ป้องกัน ทำให้ประเทศไทยมีผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยสะสมรวมประมาณ 1.1 ล้านคน  ในจำนวนนี้เสียชีวิตแล้วประมาณ 700,000 คน ยังมีชีวิตอยู่ประมาณ 460,000 คน
          เพราะฉะนั้น มีโอกาสไม่น้อยที่พฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์ไม่ปลอดภัยจะ "แจ๊กพอต" ไปติดเชื้อ แม้ในหมู่วัยรุ่นด้วยกันก็ใช่ว่าจะปลอดภัยจากการติดเชื้อเอชไอวี หากมีสักคนติดเชื้อ ก็สามารถจะแพร่ระบาดไปสู่คนต่อๆ ไปได้ทันที กว้างขวาง
          โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อวัยรุ่นไทยเริ่มมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกในระดับอายุน้อยลงเรื่อยๆ บางคนอายุแค่ 13 ปี ก็มีเพศสัมพันธ์แล้ว
          ผลสำรวจพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์ในกลุ่มนักเรียนประจำปีของกรมควบคุมโรค พบว่า ในปี 2555 เด็กหญิงชั้น ม.2 ร้อยละ 20 ยอมรับว่าเคยมี เพศสัมพันธ์แล้ว, ชั้น ม.5 ยอมรับว่าเคยมีเพศสัมพันธ์แล้วร้อยละ 40 และเด็กในสายอาชีวศึกษายอมรับเคยมีเพศสัมพันธ์แล้วกว่าร้อยละ 50
          ยิ่งกว่านั้น ปรากฏว่า มีเด็กนักเรียนหญิง ม.ต้นร้อยละ 5 ที่มีเพศสัมพันธ์กับคู่นอนมากกว่า 1 คน และใช้ถุงยางอนามัยเพียง 50% ขณะที่เด็กนักเรียนหญิงอาชีวะมีเพศสัมพันธ์กับคู่นอนมากกว่า 1 คนสูงถึงร้อยละ 16 และใช้ถุงยางอนามัยเพียง 49% เท่านั้น
          สะท้อนพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์กับคู่นอนมากกว่า 1 คน โดยไม่ป้องกันของวัยรุ่น น่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง
          ผลสำรวจนี้สอดคล้องกับสถานการณ์โรคเอดส์ในประเทศไทย ปี 2555 มีอัตราผู้ป่วยในกลุ่มวัยรุ่นอายุ 15-19 ปี ร้อยละ 22.03 โดยเพศหญิงมีสัดส่วนอัตราการป่วยเอดส์สูงกว่าเพศชายในจำนวน 2 ต่อ 1
          นอกจากนี้ วัยรุ่นอายุต่ำกว่า 20 ปี ก็ยังเป็นกลุ่มคนที่เข้าไปใช้บริการคลินิกโรคทางเพศสัมพันธ์มากที่สุด คิดเป็นสัดส่วนมากกว่าร้อยละ 30 ของผู้ใช้บริการทั้งหมด
          วัยรุ่นหลงคิดว่า มีเพศสัมพันธ์กับวัยเดียวกันจะปลอดภัย นับเป็นความเชื่อที่ผิดโดยสิ้นเชิง
          2) ในความเป็นจริง เทศกาลวาเลนไทน์ เป็นเพียงสถานการณ์เร่งเร้าปัญหาเพราะไม่ว่าจะวาเลนไทน์หรือไม่วาเลนไทน์ ถ้าวัยรุ่นหรือผู้ปกครองไม่มีความตระหนักถึงพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ ปัญหาการติดเอดส์ การตั้งครรภ์ไม่พร้อม ก็พร้อมจะเกิดขึ้นอยู่ทุกวัน
          การรณรงค์ให้วัยรุ่นมีทัศนคติที่เป็นบวกและเข้าถึงถุงยางอนามัยได้ ไม่ว่าจะเป็นการแจกจ่ายถุงยางอนามัย หรือการรณรงค์ให้พกถุงยางอนามัย จึงเป็นเรื่องที่ควรสนับสนุนอย่างจริงจัง
          สำหรับความรู้สึกต่อต้านที่ว่า การให้วัยรุ่นพกถุงยางอนามัยจะทำให้เด็กมั่วเซ็กซ์กันมากขึ้นนั้น ก็ควรจะตั้งสติ ตั้งหลักความคิดเสียใหม่บนฐานความจริงมากขึ้น
          การให้เด็กรู้จักพกถุงยาง ไม่ได้หมายความว่าผู้ปกครองออกวีซ่าให้มีเซ็กซ์ได้อย่างเสรี
          แต่จะต้องมีการให้ความรู้ความเข้าใจกับเด็กด้วยว่า จะป้องกันตัวเองไม่ได้ตกเข้าอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์อย่างไรบ้าง จะปฏิเสธการมีเพศสัมพันธ์ได้อย่างไร จะมีเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัย หรือมีเพศสัมพันธ์ที่มีคุณค่า อย่างไร ฯลฯ
          ลองคิดง่ายๆ ไม่ว่าเราจะสามารถห้ามเด็กมิให้มีเพศสัมพันธ์กันได้หรือไม่ก็ตาม เราก็ควรต้องปลูกฝังว่า ควรจะมีเพศสัมพันธ์ที่รับผิดชอบ ต้องพร้อม ต้องมีสติ และเตรียมรับผลที่จะตามมา ใช่ไหม
          ความจริงของปัญหาตอนนี้ คือ เด็กจำนวนมากมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ใช้ ถุงยางอนามัย ไม่ตระหนักถึงการมีเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัย นำไปสู่ปัญหาร้ายแรงตามมา เช่น โรคติดต่อ ท้องไม่พร้อม ทำแท้ง ฯลฯ
          เหตุที่ไม่ใส่ถุงยาง เพราะอะไร? มีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้เตรียมพร้อม ไม่เห็นความสำคัญ ไม่ได้พกถุงยาง ไม่กล้าซื้อถุงยาง ฯลฯ  การรณรงค์พกถุงยางอนามัยจึงช่วยลดปัญหาในส่วนนี้
          ความรู้สึกกลัวว่า การเข้าถึงถุงยางอนามัยจะทำให้เด็กมีเพศสัมพันธ์กันมากขึ้น ดูจะไม่เป็นเหตุเป็นผลนัก เพราะการพกถุงยางอนามัยไม่ใช่เครื่องรางของขลังที่จะช่วยเพิ่มโอกาสที่จะมีเพศสัมพันธ์หรือความต้องการทางเพศ
          บางคน พกถุงยางจนลืม พกถุงยางจนเปื่อย ก็ไม่มีโอกาสจะได้มีเพศสัมพันธ์เปรียบเทียบง่ายๆ เหมือนคนพกร่ม ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้ฝนตก หรือต้องใช้ร่มเสมอไป
          โอกาสที่จะมีเพศสัมพันธ์ขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น เช่น ทัศนคติเรื่องเพศ ความมึนเมา การเที่ยวกลางคืน การไปอยู่ในที่ลับตาคนสองต่อสอง การคบเพื่อนที่มีพฤติกรรมทางเพศสุ่มเสี่ยง ฯลฯ ไม่เกี่ยวกับการพกถุงยางอนามัยเลย
          แต่ที่ซวย และเกิดผลเสียรุนแรง คือ วัยรุ่นที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่กำลังจะมีเพศสัมพันธ์ แล้วไม่มีถุงยางอนามัย แล้วปล่อยเลยตามเลย แล้วในที่สุดก็มีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัย ติดเอดส์ ติดโรค หรือตั้งครรภ์โดยไม่พร้อม ทำให้ชีวิตเดินเข้าไปสู่วิกฤติมานักต่อนักแล้ว
          การรณรงค์พกถุงยางอนามัย หรือใช้ถุงยางอนามัย แม้จะเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ แต่ก็มีความจำเป็นอย่างยิ่ง ควรทำควบคู่ไปกับการป้องกันเสริมสร้างภูมิความรู้เรื่องเพศศึกษาให้กับวัยรุ่นต่อไป
          3) วิธีการหนึ่งที่เห็นว่าสร้างสรรค์ และน่าจะช่วยปลูกฝังวัยรุ่นมิให้หมกมุ่นอยู่กับเรื่องเพศเท่านั้น คือ การชักนำลูกหลานไปมีส่วนร่วมหรือสัมผัสกับกิจกรรมสร้างสรรค์ที่สร้างคุณค่าชีวิตในมิติอื่นๆ ในเทศกาลวาเลนไทน์
          ที่น่าสนใจ เช่น กิจกรรมของสภากาชาดไทย ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ ได้จัดโครงการ "เติมความรักด้วยหัวใจ เติมน้ำใจด้วยโลหิต" ระหว่างวันที่ 14-15 กุมภาพันธ์ 2556 ณ ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ ถนนอังรีดูนังต์ เชิญชวนประชาชนร่วมแบ่งปันความรักให้แก่เพื่อนมนุษย์ เปิดรับบริจาคโลหิตเวลา 7.30-19.30 น. และ 15 กุมภาพันธ์  เปิดเวลา 8.00-16.30 น. ส่วนภูมิภาค บริจาคโลหิตได้ที่ ภาคบริการโลหิตแห่งชาติ 7 แห่งได้แก่ ภาคบริการโลหิต จ.เชียงใหม่ นครสวรรค์ อุบลราชธานี ขอนแก่น ชลบุรี ภูเก็ต สงขลา และงานบริการโลหิต สถานีกาชาดหัวหินเฉลิมพระเกียรติ เป็นต้น
          ความรัก หรือเทศกาลแห่งความรัก ควรจะมีคุณค่ามากกว่าการหมกมุ่นเรื่องเพศสัมพันธ์