ในปัจจุบันมีคนป่วยและคนพิการบริเวณส่วนล่างของร่างกายมากขึ้น ในกรณีที่ผู้ป่วยขาหักต้องเข้าเฝือกหรือได้รับการผ่าตัดเกี่ยวกับกระดูกสันหลังเคลื่อนซึ่งในช่วงการรักษาช่วงหนึ่งจะต้องมีการพักฟื้นและทำการรักษากายภาพบำบัด เพื่อเสริมสร้างความแข็งแรงให้กับกล้ามเนื้อและปรับสภาพของการเดินให้เป็นปกติ และผู้ป่วยที่เริ่มต้นทำกายภาพบำบัดต้องใช้ราวเหล็กคู่ขนานหัดเดิน ซึ่งอยู่ที่สถานกายภาพบำบัดและมีเจ้าหน้าที่คอยดูแลอย่างใกล้ชิด
          ในกรณีที่ผู้ป่วยสามารถพยุงตัวได้ก็สามารถใช้อุปกรณ์ช่วยเดินในการทำกายภาพบำบัดหัดเดินด้วยตัวเองได้ แต่ผู้ป่วยที่ไม่มีกำลังแขนและกำลังขาที่จะพยุงตัวเองเพียงลำพังได้ ก็ไม่สามารถที่จะยกอุปกรณ์ช่วยเดินได้ ถึงแม้ว่าอุปกรณ์ช่วยเดินจะทำจากอะลูมิเนียมก็ตาม จึงทำให้เกิดแนวคิดที่จะนำ อุปกรณ์ไฟฟ้มาเพิ่มประสิทธิภาพการเดิน อย่างเช่น การนำมอเตอร์มาติดล้อขับเคลื่อนของตัวอุปกรณ์ช่วยเดิน เพื่อให้เป็นอุปกรณ์ช่วยเดินอัตโนมัติและอีกกรณีหนึ่งเมื่อคนชราที่ใช้อุปกรณ์ช่วยเดินเวลาจะใช้ ถ้าไม่มีกำลังแขนและขาที่จะพยุงตัวเองก็ไม่สามารถที่จะยกอุปกรณ์ช่วยเดินในการเดินได้เหมือนกัน จึงเป็นเหตุผลที่จะต้องดัดแปลงอุปกรณ์ช่วยเดินธรรมดาให้เป็นแบบอัตโนมัติ เพื่อช่วยในการช่วยเดินเคลื่อนที่ไปมาได้สะดวกมากขึ้น
          ดังนั้นจึงเกิดแนวคิดที่จะทำอุปกรณ์ช่วยเดินให้เป็นแบบอัตโนมัติของคนป่วยหัดเดินและคนชรา โดยใช้พลังงานขับเคลื่อนล้อด้วยมอเตอร์ไฟฟ้ากระแสตรง ซึ่งอาศัยการก้าวขาของผู้ป่วยหัดเดินหรือคนชรามาเป็นตัวควบคุมอุปกรณ์เคลื่อนที่แทนการยกนั่นเอง
          ด้วยเหตุนี้ นักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย สงขลา จึงได้คิดประดิษฐ์อุปกรณ์ช่วยหัดเดินอัตโนมัติโดยใช้พลังงานแบตเตอรี่ สามารถตั้งระบบการทำงานได้ 4 ระดับ คือ 15 ซม., 25 ซม. และ 40 ซม. มีระบบไมโครคอนโทรลควบคุมการทำงาน และใช้โฟโต้เซ็นเซอร์ควบคุมการเคลื่อนไหวในการก้าวเท้าของผู้ป่วยและผู้สูงอายุ
          นายอนุวัตร์ มากมูล และนายพิเชษฐ์ ศิริทรัพย์โภคา นักศึกษาสาขาวิศวกรรมไฟฟ้า คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมงคลศรีวิชัย ผู้ประดิษฐ์เครื่องช่วยหัดเดินอัตโนมัติ กล่าวว่า การพัฒนาเครื่องดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของการจัดทำโครงงานของทางสาขา โดยมีอาจารย์พิทักษ์ สถิตวรรธนะ ประจำสาขาวิศวกรรมไฟฟ้า เป็นที่ปรึกษา ซึ่งจากการที่พบปัญหาดังกล่าวจึงมีความรู้สึกต้องการพัฒนาและปรับปรุงเครื่องผู้ช่วยเหลือผู้สูงอายุและผู้ป่วยกลุ่มดังกล่าว
          ทั้งนี้ ระบบการทำงานของอุปกรณ์เครื่องช่วยเดินอัตโนมัติ เมื่อมีการก้าวเท้าผ่านSensor Photo ทั้งสองขา ตัวเซ็นเซอร์จะตรวจรับสัญญาณแล้วส่งไปยังตัวไมโครคอนโทรลเลอร์ เพื่อทำการประมวลผลการทำงานที่ถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้ และส่งสัญญาณไปยังวงจรขับมอเตอร์เพื่อสั่งการให้มอเตอร์ทำงาน ซึ่งผลการทำงานจะแสดงผลผ่านหน้าจอ LCD โดยอุปกรณ์ดังกล่าจะมีฟังก์ชันกำหนดระยะเวลาการทำงานของมอเตอร์ เพื่อให้มีระยะการก้าวเท้าที่เหมาะสม ทั้งผู้มีลักษณะการก้าวเท้าช่วงสั้นและผู้ที่มีลักษณะการก้าวเท้าช่วงยาว และอุปกรณ์ดังกล่าวยังสามารถยกระดับความสูงต่ำของมือจับ เพื่อให้เหมาะสมกับบุคคลหลากหลายกลุ่มอาทิ วัยเด็ก วัยผู้ใหญ่ วัยสูงอายุ เป็นต้น
          ที่ผ่านมาได้ทำการทดลองกับผู้ป่วยโรงพยาบาลสงขลา ปรากฏว่าผู้ป่วยสามารถทำงานได้ตามที่ต้องการ และเมื่อนำวงจรต่างๆมาต่อรวมกันผลปรากฏว่าทำงานได้สัมพันธ์กับโปรแกรมได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นวงจรชุดขับมอเตอร์เดินหน้า และชุดกลับทิศทางการหมุนของมอเตอร์ ภายในวงจรได้ออกแบบให้ควบคุมวงจร Power แยกออกจากกัน เพื่อป้องกันการดึงกระแสของมอเตอร์ไม่ให้รบกวนการทำงานของวงจรคอนโทรลและโปรแกรมที่เขียนลงไปในตัวไมโครคอนโทรลเลอร์
          เมื่อนำมาทดลองใช้งานตามที่ได้โปรแกรมไว้ผู้ป่วยมีการก้าวเท้าขวาผ่านตัว Photo sensor ตัวที่อยู่ด้านขวา แล้วก้าวเท้าซ้ายผ่านตัว photo ตัวที่อยู่ด้านซ้าย ทำให้ตัวมอเตอร์ที่ติดกับล้อด้านหน้าทำงานเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ซึ่งเป็นไปตามที่โปรแกรมเอาไว้ ซึ่งมีการกำหนดระยะทางไว้ที่ 4 Step คือ 15 ซม., 25 ซม. และ 40 ซม. เพื่อให้เหมาะสมกับผู้ป่วยตั้งแต่อายุ 10 ปีขึ้นไป เพราะระยะก้าวเท้าของแต่ละคนไม่เท่ากัน การออกแบบควบคุมจึงต้องคำนึงถึงจุดนี้เป็นสำคัญ
          จะเห็นได้ว่าอุปกรณ์ช่วยหัดเดินอัตโนมัติสามารถช่วยเหลือผู้ป่วย ผู้พิการแขน ขา รวมถึงผู้สูงอายุให้สามารถช่วยเหลือตนเองและช่วยในการฟื้นฟูพัฒนาการการทำงานของร่างกายให้กลับสู่ภาวะปกติหรือใกล้เคียงปกติมากที่สุด ขณะนี้เครื่องดังกล่าวได้มอบให้โรงพยาบาลสงขลานำไปทดลองใช้กับผู้ป่วยรายอื่นๆซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างมาก
          สำหรับผู้สนใจสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่สาขาวิศวกรรมไฟฟ้า คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย สงขลา โทร.0-7431-7100 ต่อ 1204, 08-5640-6868, 08-9870-0721