สำนัก “กัลลัพโพล” ของสหรัฐอเมริกา เป็นสำนักสำรวจที่มี ชื่อเสียงและมีประวัติว่าสำรวจและพยากรณ์เรื่องราวต่างๆ
          ได้อย่างแม่นยำมานานแล้ว
          โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสำรวจประชามติ หรือโพลเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกานั้น สำนักนี้ทำนายได้อย่างถูกต้องมาโดยตลอด
          ดังนั้น เมื่อสำนักข่าวต่างประเทศรายงานว่ากัลลัพโพล ทำการสัมภาษณ์ผู้คนทั่วโลกประมาณ 1,000 คน อายุตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป ตลอดช่วงปี 2554 ด้วยคำถาม 5 คำถามที่เกี่ยวข้องกับความสุขในการดำเนินชีวิตประจำวัน
          เพื่อประมวลออกมาเป็นคะแนนว่าบุคคลหรือประชากรในแต่ละประเทศใช้ชีวิตอย่างมีความสนุกและมีความสุขมากน้อยเพียงใด โดยจัด เป็นลำดับต่างๆเรียงกันมานั้น
          จึงเป็นข้อมูลที่ชาวโลกให้ความสนใจและหยิบไปวิพากษ์วิจารณ์กันพอสมควร
          ผลสำรวจของกัลลัพโพลดังกล่าวระบุว่า จาก 148 ประเทศที่เขา สำรวจ ประเทศที่ได้คะแนนความสุขสูงสุดได้แก่ ปานามา และปารากวัย เฉลี่ยถึง 85 เปอร์เซ็นต์
          อันดับ 2 รองลงมาได้แก่ เอลซัลวาดอร์ กับ เวเนซุเอลา คะแนน เฉลี่ย 84 เปอร์เซ็นต์
          อันดับ 3 ได้แก่คะแนนเฉลี่ย 83 เปอร์เซ็นต์ มี 2 ประเทศ...ได้แก่ ตรินิแดด และ โตเบโก กับ ประเทศไทย
          ส่วนอันดับ 4 ก็คือ กัวเตมาลา กับ ฟิลิปปินส์ ได้ 82 เปอร์เซ็นต์ และอันดับ 5 เอกวาดอร์ กับ คอสตาริกา ได้ 81 เปอร์เซ็นต์
          นี่คือ 10 ประเทศแรกที่ได้คะแนนสูงสุดในการสำรวจครั้งนี้
          ส่วนที่ได้คะแนนต่ำสุดกลายเป็นสิงคโปร์ซึ่งได้แค่ 46 เปอร์เซ็นต์ และดีขึ้นมาหน่อยได้แก่ อาร์เมเนีย 49 เปอร์เซ็นต์ อิรัก 50 เปอร์เซ็นต์ จอร์เจีย เยเมน และเซอร์เบีย 52 เปอร์เซ็นต์
          คะแนนความสุขของกัลลัพที่แถลงออกมานี้เป็นคนละเรื่องกับตัวเลข GNH หรือ “ความสุขมวลรวมประชาชาติ” ที่ประเทศภูฏานริเริ่มขึ้นนะครับ เพราะของภูฏานเขาจะวัดจากดัชนีด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม ตลอดจนดัชนีด้านสาธารณสุขและชีวิตความเป็นอยู่หลายๆ ดัชนีด้วยกัน
          แต่ของกัลลัพเป็นการวัดความสุขจากความรู้สึกและอารมณ์ที่แท้จริงของบุคคลในประเทศต่างๆโดยตรง ซึ่งแม้ดัชนีอื่นๆอาจไม่สูงนักแต่ผู้คนในประเทศนั้นๆก็พร้อมที่จะมีความสุขด้วยเหตุผลต่างๆ
          ผมเชื่อกัลลัพครับ และก็เชื่อที่เขาบอกว่าไทยเรา มีความสุขเป็นอันดับ 3 ของโลก และสอบได้คะแนนสูงถึง 83 เปอร์เซ็นต์
          เพราะถึงแม้เราจะมิได้ร่ำรวยอะไรมาก ผู้คนส่วนใหญ่ยังยากจน ยังขาดแคลน และต้องเผชิญกับปัญหาหลายๆอย่างด้วยซ้ำ
          ขณะเดียวกัน การเมืองของไทยก็ย่ำแย่เถียงกันทุกวันทะเลาะกันทุกวัน และพอขัดแย้งกันถึงที่สุดก็อาละวาดยกพวกตะลุมบอนกัน ประท้วงกันถึงขั้นบาดเจ็บล้มตายปีละครั้งหรือ 2 ปีครั้ง
          แถมบางปีก็ยังมีภัยธรรมชาติมากระหน่ำซ้ำเติม เดี๋ยวฝนแล้ง เดี๋ยวน้ำท่วม และบางครั้งก็ท่วมใหญ่ระดับมหาอุทกภัย
          แต่คนไทยก็ปรับตัวได้ยังยิ้มอยู่ได้ และมีวิธีการที่จะลืมความทุกข์พร้อมกับหาความสุขใส่ตัวอยู่ตลอดเวลา
          มองโลกด้วยอารมณ์ขัน แม้แต่ในภาวะทุกข์หนักมาก อย่างน้ำท่วมใหญ่คราวที่แล้ว เราก็ยังขันกันได้ในหลายๆเรื่อง
          มีทั้งโจ้ก ทั้งมุกต่างๆเกี่ยวกับน้ำท่วมหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย
          แม้แต่คำว่า “น้องน้ำ” ก็เป็นถ้อยคำที่ทำให้เห็นว่าคนไทยเรามองภาวะน้ำท่วมอย่างมีอารมณ์ขันและอ่อนโยน ทั้งๆที่ในความเป็นจริงจะเจ็บปวดไม่น้อยเลย
          ถ้าจะถามว่าเป็นเพราะอะไร ผมก็อยากจะตอบว่าน่าจะเป็นเพราะ อุปนิสัยประจำชาติของเราเป็นเช่นนี้ และเป็นมาแต่โบราณกาลแล้ว
          รวมไปถึงการนับถือพุทธศาสนา ก็น่าจะมีส่วน โดยเฉพาะการสอนให้รู้จักปลง รู้จักปล่อยวาง รวมไปถึงการสอนให้มองโลกในแง่ดี แง่บวก มีเมตตา มีกรุณา เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เป็นที่ตั้ง
          ช่างเถอะ...จะด้วยสาเหตุอันใดก็แล้วแต่...ขอให้เรารักษาคะแนน แห่งความสุขของเราไว้ให้สูงเช่นนี้ตลอดไป
          ไม่ต้องถึงขนาดเป็นที่ 1 ของโลกหรอก แค่ที่ 3 นี่แหละเยี่ยมแล้ว.
          “ซูม”