ชาวบ้านซึมเศร้าถึงขั้นทำร้ายตัวเอง เร่งค้นหาผู้ป่วยเยียวยาจิตใจ
          เมื่อวันที่ 8 ก.ค. กรมสุขภาพจิต จัดการประชุมวิชาการสุขภาพจิตนานาชาติ ครั้งที่ 20 ประจำปี 2564 สุขภาพจิตดีวิถีชีวิตใหม่ : New Normal Mental Health พญ.พรรณพิมล วิปุลากร อธิบดีกรมสุขภาพจิต กล่าวเปิดประชุมว่า บทเรียนจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 และผลกระทบด้านสุขภาพจิตช่วงปีที่ผ่านมา กรมสุขภาพจิตได้เรียนรู้ทบทวน และพัฒนาการดำเนินงาน เพื่อให้เกิดการส่งเสริมและป้องกันสุขภาพจิตอย่างครอบคลุม เช่น การส่งเสริมและฟื้นฟูสุขภาพจิตเสริมสร้างพลังใจให้คนไทยทุกคนด้วยวัคซีนใจ จัดทีมวิกฤติสุขภาพจิตเยียวยาจิตใจประชาชน บุคลากรสาธารณสุขและกลุ่มกักกัน รวมทั้งสื่อสารสาธารณะให้ประชาชนตระหนักแต่ไม่ตระหนกต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
          พญ.พรรณพิมลกล่าวด้วยว่า ผู้ติดเชื้อโควิด-19 และผู้เสียชีวิตที่ตัวเลขเพิ่มมากขึ้นแต่ละวัน ส่งผลให้เกิดความเครียดวิตกกังวล อ่อนล้า และสิ้นหวัง โดยข้อมูลจากการสำรวจภาวะสภาพจิตใจของประชาชน เปรียบเทียบกับปีที่ผ่านมาพบว่า สภาพจิตใจของประชาชนในการระบาดระลอกเดือน เม.ย.2564 ที่เผชิญกับสถานการณ์โควิด พบภาวะเครียดยังไม่ลดลง เมื่อเทียบกับปี 2563 ที่ความเครียดจะค่อยๆลดลงภายใน 2-3 เดือน เมื่อเปรียบเทียบรายพื้นที่พบว่าประชาชนใน กทม. และปริมณฑล มีความเครียดมากกว่าในต่างจังหวัด ภาวะเครียดที่เกิดขึ้น มีทั้งเครียดกลัวติดเชื้อ เกิดภาวะซึมเศร้า จนถึงขั้นคิดทำร้ายตัวเอง ทางแก้ปัญหาเรื่องนี้กระทรวงสาธารณสุข และกรมสุขภาพจิตไม่ได้นิ่งนอนใจ นอกจากมีนโยบายลงค้นหาผู้ป่วย ร่วมทำงานกับชุมชน ยังจะเข้าไปดูแลสภาพจิตใจ โดยเฉพาะพื้นที่ กทม.เป็นพื้นที่ซับซ้อนเตรียมแบ่งเป็นโซนทำงานร่วมกับผู้นำชุมชน เพราะจะทราบดีว่าครอบครัวไหนพื้นที่ไหนป่วยหรือมีคนติดเชื้อรอการช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม ภาวะความเครียดที่เกิดขึ้น อยากให้ทุกคนคิดว่า เราต้องผ่านไปได้และต้องพยายามร่วมกันหาแนวทางดำเนินชีวิตวิถีใหม่
          อธิบดีกรมสุขภาพจิต กล่าวว่า ส่วนความเครียดในกลุ่มบุคลากรทางการแพทย์มีการสำรวจสม่ำเสมอ และมีช่องทางจัดการให้กลุ่มบุคลากรที่ทำงานหนักอ่อนล้าได้ระบาย และมีวิธีพูดให้กำลังใจ และคิดว่าชีวิตไม่ได้มีเรื่องงานอย่างเดียว เพราะส่วนใหญ่บุคลากรมุ่งทำงานอย่างเสียสละ ต้องทำงานเป็นผลัดและยังต้องกัก 14 วัน ทำให้บางคนเกิดความเครียด เพราะไม่ได้พบปะครอบครัว ซึ่งความเครียดในบุคลากรที่พบ มีทั้ง 1.เครียดเหนื่อยเพราะงานหนัก และอ่อนล้า ทำไมสถานการณ์ไม่คลี่คลาย 2.เครียดกังวลติดเชื้อ และ 3.เครียดกังวลเกี่ยวกับครอบครัว ทั้งการไม่ได้พบปะ หรือไปพบปะครอบครัวก็กลัวติดเชื้ออีก.