"ปัญหาสุขภาพจิต" ที่เกิดขึ้นกับผู้สูงวัยที่อยู่ในพื้นที่น้ำท่วม ทั้งภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก โดยเฉพาะภาคอีสานที่มีการคาดการณ์ว่ามวลน้ำอาจจะใช้เวลาร่วมเดือนกว่าจะลดระดับลงเข้าสู่ภาวะปกติ ทว่าหลายพื้นที่ประสบปัญหาน้ำเริ่มส่งสัญญาณดีขึ้น แต่ยังมีอีกหลายพื้นที่ซึ่งต้องอาศัยอยู่ในน้ำแช่ขังอีกนับสัปดาห์ ตลอดจนพื้นที่ไร่นาที่เสียหายจากพิษของน้ำท่วมหลาก ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่บั่นทอนสุขภาพจิตใจของคน วัยเก๋าได้ไม่น้อย โดยเฉพาะโรคซึมเศร้า นพ.สุกรีย์ สมานไทย นายกสมาคมผู้ดูแลผู้สูงอายุและผู้มีภาวะพึ่งพิง มาให้คำแนะนำในการรับมือผู้สูงวัยที่อยู่ในพื้นที่น้ำท่วมขัง หรือได้รับความเสียหายจากปัญหาอุทกภัยดังกล่าวไว้น่าสนใจ
          นพ.สุกรีย์ นายกสมาคมผู้ดูแลผู้สูงอายุและผู้มีภาวะพึ่งพิง ให้คำแนะนำว่า "วิธีรับมือกับปัญหาสุขภาพจิตของผู้สูงวัยที่ต้องอาศัยอยู่ในพื้นที่น้ำท่วมขังนั้น หลักการอันดับแรกสำหรับ "กลุ่มผู้สูงอายุที่ยึดติด" คือลูกหลานจะต้องไม่ให้พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย เห็นความเจ็บปวดหรือความสูญเสีย เพราะการที่เราปล่อยให้ท่านได้เห็นหรือเดินไปมองภาพของความสูญเสียบ่อยๆ นั้น ก็จะยิ่งตอกย้ำให้ท่านคิดมาก เมื่อนั้นก็จะเกิดปฏิกิริยารีแอคชั่นต่างๆ ตามมา เช่น การคิดมาก นอนไม่หลับ ไม่อยากออกจากบ้าน เป็นห่วงทรัพย์สินหรือไร่นาที่เสียหาย ฯลฯ ประการแรก ผู้สูงอายุไม่ควรหมั่นเดินไปมองรอบๆ บ้านที่มีน้ำท่วมขัง อีกทั้งลูกหลานเองก็ต้อง "ไม่เล่าข่าวที่เป็นเรื่องทุกข์ของผู้อื่นให้ปู่ย่าตายายฟัง" เช่น ลูกของคนข้างบ้านจมน้ำเสียชีวิต หรือไร่นาของเพื่อนบ้านเสียหาย เพราะตรงนี้จะยิ่งเป็นการตอกย้ำเรื่องความสูญเสียให้ท่านฟังและคิดมาก
          "วิธีของการรับมือเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้สูงอายุเห็นความเสียหายจากปัญหาน้ำท่วมขังซ้ำนั้น คือการ "ดึงท่านออกมาทำกิจกรรมช่วยเหลือผู้อื่น" เช่น การเป็นจิตอาสาช่วยแพ็กปลากระป๋อง หรือแพ็กอาหารสำเร็จรูปให้เพื่อนบ้านที่ได้รับความเสียหายจากน้ำท่วม ตรงนี้จะเป็นการช่วยทำให้ท่านมีความสุขจากการที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น นอกจากนี้หากลูกหลานประเมินแล้วว่าพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย มีอาการของโรคซึมเศร้า เช่น ไม่กินข้าว ไม่พูดคุย หรือมีอาการนอนไม่หลับ ตรง