ศ.ดร.นพ.วิทยา นาควัชระ (จิตแพทย์)
          มีคนจำนวนมากที่เป็นโรคกลัวจะถึงเวลากลางคืน กลัวความมืด กลัวอยู่คนเดียว กลัวนอนไม่หลับ และกลัวเหงา
          เขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ในเวลากลางคืน
          บางคนกลัวการนอนคนเดียว ถ้ามีแฟนนอนอยู่ด้วยก็ไม่เป็นไร
          อาการแบบนี้บางทีก็เรียกแบบชาวบ้านๆ ว่าเป็น โรคแพ้กลางคืน
          ถ้าเป็นเวลากลางวันเขาจะปกติ แต่เมื่อถึงเวลากลางคืน และต้องอยู่คนเดียวเขาจะมีอาการดังกล่าว
          บางคนถึงขั้นซึมเศร้าและไม่อยากเข้านอน ต้องไปนั่งตามร้านอาหาร ผับ เพื่อดื่มเหล้าให้มึนมากๆ แล้วเข้าบ้านนอนไปเลย
          บางคนก็ใช้ยานอนหลับหรือยากล่อมประสาทอื่นๆ จนกลายเป็นติดเหล้าติดยาไปก็มาก
          มีผู้ทุกข์ที่เป็นโรคกลัวกลางคืนมาปรึกษาหลายคน บางคนเป็นโรคนอนไม่หลับและไม่กล้านอน แม้จะมีคนมานอนเป็นเพื่อนก็ยังนอนไม่หลับ
          คนที่กลัวกลางคืนมากๆ อาจเข้าข่ายเป็นโรคประสาทแบบหวาดกลัว (Phobia) ชนิด Agoraphobia ก็ได้ คือมีความกลัวรุนแรง กลัวการอยู่ลำพัง กลัวการอยู่ในที่สาธารณะ กลัวว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจะเอาตัวไม่รอด การกลัวนี้อาจเกี่ยวกับความมืดหรือไม่เกี่ยวก็ได้
          โรค Phobia นี้ต่างจากการกลัวแบบธรรมดา เพราะจะกลัวมากกว่าปกติ ไม่มีเหตุผล และทำให้การดำเนินชีวิตเป็นไปลำบากทั้งในแง่การงาน สังคม และส่วนตัว
          เชื่อกันว่าสิ่งที่กลัวนั้นเป็นสิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ (Symbol) ของความทุกข์หรือบาดแผลในชีวิตมาก่อน และ ผู้ทุกข์ใช้วิธีเลี่ยงไม่ยอมเผชิญกับสิ่งนั้น (Displacement) โดยเลี่ยงไปกลัวสิ่งอื่นเสีย
          ยังมีความกลัวที่ไม่สมเหตุผลอีกหลายๆ อย่าง เช่น กลัว การอยู่ลำพัง กลัวที่โล่งแจ้ง กลัวการทำกิจกรรมในที่สาธารณะ เช่น การกิน การพูด การเขียน บางคนกลัวว่าจะมีคนมาเห็น ตอนถ่ายปัสสาวะ ต้องคอยหลบเลี่ยงหลายขั้นตอนมาก ถือว่าเป็นความกลัวในเชิงกิจกรรมสังคม (Social Phobia) บางคนกลัวความสูง (Acrophobia) กลัวที่แคบๆ กลัวสัตว์ บางชนิด กลัวที่ปิด เช่น ในลิฟต์ (Claustophobia)
          ในการรักษานั้นมีทั้งการใช้ยาคลายความเศร้า การทำจิตบำบัด การทำพฤติกรรมบำบัด ซึ่งได้ผลดีมาก
          โรคแพ้กลางคืนที่ผมพบมานี้บางคนเข้าข่าย Phobia แต่บางคนก็เป็นแค่เหงา ว้าเหว่ ต้องการความรัก ความสนใจ
          จงปรับใจ ทำใจ หรือรักษาเสียเถิด ทั้งคนที่เป็นโรคแพ้กลางคืนแบบสำออยแฟน หรือเป็นแบบรุนแรงที่เข้าข่าย Phobia