เมื่อวันที่ 6 ต.ค. นพ.อุดมศักดิ์ แซ่โง้ว ผอ.สถาบันวิจัยวิทยาการสุขภาพ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ เปิดเผยผลวิจัย "ผลทางเศรษฐกิจของนโยบายหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า กรณีศึกษาโครงการภายใต้ระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ" ว่า การศึกษาได้ตั้งสมมุติฐานของผลที่เกิดจากระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (บัตรทอง) ทั้งเรื่องสุขภาพและรายได้ โดย เปรียบเทียบระหว่างผู้มีสิทธิบัตรทอง และผู้ที่มีสิทธิรักษาพยาบาลแบบอื่น พบว่า ประชากรที่ได้รับสิทธิบัตรทองมีการเปลี่ยนแปลงด้านสุขภาพในทางที่ดีมากกว่า กลุ่มประชากรที่มีสิทธิสวัสดิการรักษาพยาบาลอื่น ทั้งในกลุ่มประชากรอายุ 0-20 ปี  เป็นกลุ่มเมื่ออายุเพิ่มขึ้นอัตราความเจ็บป่วยยิ่งลดลง โดยอัตราการเปลี่ยนแปลงของผู้ที่ตอบว่าป่วยในช่วง 2-4 สัปดาห์ที่ผ่านมาดีกว่ากลุ่มประชากรที่ใช้สิทธิสวัสดิการอื่น ๆ ร้อยละ 18 ขณะที่กลุ่มประชากรอายุ 20 ปีขึ้นไป เมื่ออายุเพิ่มขึ้นจะมีอัตราความเจ็บป่วยที่เพิ่มสูงขึ้น แต่อัตราการเปลี่ยนแปลงของผู้ที่ตอบว่าป่วยในช่วง 2-4 สัปดาห์ที่ผ่านมาดีกว่าประชากรที่ใช้สิทธิสวัสดิการอื่น ๆ ร้อยละ 10 ที่เป็นผลจากการเข้าถึงบริการสุขภาพที่เพิ่มขึ้น
          นพ.อุดมศักดิ์ กล่าวต่อว่า ส่วนด้านรายได้ พบว่า ผลการศึกษาที่ได้ไม่ตรงกับสมมุติฐานที่ตั้งไว้ จากข้อมูลพบว่าประชากรสิทธิบัตรทองมีอัตราการเพิ่มของรายได้ต่ำกว่าประชากรสิทธิรักษาพยาบาลในสวัสดิการอื่นประมาณ 1,000 บาทต่อเดือน และเมื่อเปรียบเทียบรายได้โดยเฉลี่ย พบว่า มีรายได้ที่ต่ำกว่าประชากรสิทธิรักษาพยาบาลสวัสดิการอื่น ๆ ประมาณ 3,000 บาทต่อเดือน สรุปได้ว่า ประชากรที่ได้รับสิทธิหลักประกันสุขภาพแห่งชาติมีรายได้เพิ่มขึ้น แต่ยังมีอัตราและสัดส่วนของรายได้ที่ต่ำกว่ากลุ่มประชากรที่มีสิทธิรักษาพยาบาลสวัสดิการอื่น
          "ความแตกต่างของรายได้ระหว่างประชากรที่มีสิทธิรักษาพยาบาลทั้ง 2 กลุ่ม อาจจะอธิบายได้ว่าเป็นผลจากความเหลื่อมล้ำของสังคมในมิติอื่น นอกระบบสุขภาพ เช่น เศรษฐกิจ อาชีพ เป็นต้น ประกอบกันในกลุ่มที่มีสิทธิรักษาพยาบาลสวัสดิการอื่น ส่วนใหญ่เป็นกลุ่มราชการและพนักงานเอกชน ต่างจากกลุ่มประชากรที่ได้รับสิทธิบัตรทอง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นแรงงานนอกระบบ จึงทำให้รายได้ระหว่างกลุ่มประชากรยังมีความแตกต่าง แม้ว่าจะมีอัตราที่เพิ่มขึ้นก็ตาม" นพ.อุดมศักดิ์ กล่าว.