ผู้ป่วยเบาหวานจะมีการติดเชื้อโรคได้ง่ายและแทบจะทุกระบบของร่างกาย เนื่องจากภาวะภูมิคุ้มกันที่บกพร่องไป ภาวการณ์ติดเชื้อ (infections) บางอย่างสามารถจะแพร่กระจายลุกลามไปได้อย่างรวดเร็ว การติดเชื้อที่พบบ่อยเป็นพิเศษและมักเป็นปัญหาในผู้ป่วยเบาหวาน ได้แก่ การติดเชื้อบริเวณผิวหนังและชั้นใต้ผิวหนัง  มักจะเป็นลักษณะตุ่มหนอง ตุ่มฝี การอักเสบบริเวณชั้นผิวหนังควรจะได้รับการรักษาตั้งแต่เริ่มต้นและติดตามผลการรักษาโดยใกล้ชิดมิฉะนั้นจะลุกลามไปได้รวดเร็วภาวะเนื้อตายเน่า เกิดจากเป็นแผลหรือได้รับอุบัติเหตุเล็กน้อยแล้วมีอาการอักเสบ ปวด บวมแดง ร้อน
          ต่อมาขยายเป็นวงกว้างขึ้น และกลายเป็นสีดำหรือมีตุ่มน้ำเกิดขึ้นซึ่งอันตรายมาก ผู้ป่วยควรได้รับการรักษาในโรงพยาบาลอย่างทันท่วงที ภาวะหูชั้นนอกติดเชื้ออย่างรุนแรง (Malignant Otitis Externa)  เกิดจากเชื้อซิวโดโมนาส แอรูไจโนซา (Pseudomonas aeruginosa) ถือว่าเป็นการติดเชื้อบริเวณใบหูที่รุนแรงที่มักจะพบเฉพาะในผู้ป่วยเบาหวาน จะมีการอักเสบของใบหู มีอาการปวด มักจะมีน้ำเหลืองหรือหนองเชื้อโรคจะกินลึกลงไปถึงชั้นกระดูกอ่อนและรอบๆ ช่องหู และอาจจะลุกลามเข้าไปถึงกะโหลกศีรษะและเยื่อหุ้มสมอง ทำให้เสียชีวิตได้ การรักษาจะต้องทำร่วมกันระหว่างการผ่าตัดและการให้ยาปฏิชีวนะ
          การติดเชื้อในทางเดินปัสสาวะ มีตั้งแต่กระเพาะปัสสาวะอักเสบทำให้มีอาการปัสสาวะแสบ ปัสสาวะบ่อยแต่ครั้งละน้อยๆ ปัสสาวะขุ่น หรือปวดท้องน้อย ในบางรายอาจลุกลามจนเป็นกรวยไตอักเสบเฉียบพลัน (acute pyelonephritis) ซึ่งจะมีอาการไข้ หนาวสั่น ปวดเอวหรือปวดหลัง อาเจียน การรักษาจะต้องให้ยาปฏิชีวนะที่ถูกต้องและเพียงพอ  ในรายที่เป็นกรวยไตอักเสบควรได้รับการดูแลรักษาใน โรงพยาบาล การติดเชื้อในปอด ที่พบบ่อยคือวัณโรคปอด ซึ่งการรักษาไม่ยุ่งยาก เพียงต้องรับประทานยาให้ครบถ้วนและติดต่อกันเป็นเวลาหลายเดือนตามที่แพทย์กำหนด ผู้ป่วยเบาหวานที่เป็นวัณโรคปอดอาจจะมีอาการไอเรื้อรัง ไข้เรื้อรัง อ่อนเพลีย เบื่ออาหาร และน้ำหนักลด ผู้ที่เป็นเบาหวานจึงต้องระมัดระวังไม่ให้เกิดการติดเชื้อขึ้นได้ เพราะหากเกิดการติดเชื้ออาจลุกลามจนยากที่จะรักษา