สถานการณ์ เจ้าลูกชายวัย 5 ขวบ เริ่มมีนิสัยชอบต่อรองและเริ่มเรียกร้องบ่อยครั้ง ไม่รู้แกไปเลียนแบบมาจากไหน พ่อแม่ต้องเตรียมรับมือซะแล้ว ขืนปล่อยไว้จะได้ใจติดเป็นนิสัย
ทางออก ตามหลักจิตวิทยาทุกพฤติกรรมของเด็กล้วนมีเป้าหมาย บ่อยครั้งที่คุณพ่อคุณแม่พากันปวดหัวในพฤติกรรมของลูก โดยที่คุณพ่อคุณแม่หรือผู้ใหญ่ในครอบครัวเองก็ไม่รู้ว่าจะโลกบจัดการและรับมือกับปัญหาและพฤติกรรมนั้น์รอาทเมอย่างไร เพราะหลายครั้งผู้ใหญ่เองก็มีความคาดหวังที่ล้ำหน้าเลยอายุของเด็ก ดังนั้นก่อนจะเริ่มมี"จัดการ" กับพฤติกรรมของลูก ผู้ปกครองจำเป็นต้องทำความเข้าใจก่อนว่าอะไรเป็น
"แรงผลักดัน" ที่จะทำให้ลูกมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมดังกล่าว เช่น เรียกร้องความสนใจ เกิดจากความเชื่อผิดๆที่ว่าเด็กจะได้รับการยอมรับก็ต่อเมื่อมีคนมาสนใจและสังเกตเห็นพฤติกรรมแมกซ์อีเวนต์ของเขา โดยมีทั้งพฤติกรรมแนวรุก อันได้แก่การรบกวน การล้อเลียน และพฤติกรรมแนวรับอันได้แก่ การหลงลืม ไม่ช่วยงาน ความคาดหวังและการรอคอยการเอาใจจากผู้อื่นทั้งนี้สิ่งที่ผู้ปกครองควรกระทำ คือ อย่าให้ความสนใจในสิ่งที่ลูกเรียกร้อง ควรเพิกเฉยถ้าเป็นไปได้ และไม่เอาใจลูกจนเกินไป (ให้แค่พอดี) ให้ความสนใจเมื่อเด็กทำดีในตอนหลังเพื่อเป็นการสนับสนุนให้เกิดพฤติกรรมและความเชื่อที่ถูกต้องเช่น การกล่าวขอบคุณเมื่อลูกช่วยเหลือเห็นหรือสังเกตเมื่อลูกแสดงพฤติกรรมในการเป็นผู้ให้
แม้แต่แสดงอำนาจ อันเกิดจากความเชื่อที่ว่า เขาจะได้รับการยอมรับก็ต่อเมื่อเขาได้เป็นเจ้านายของครอบครัว แม้จะเกิดการทะเลาะกันก็ตาม ดังนั้น ถ้าเขาสามารถทำให้พ่อแม่มาร่วมวงทะเลาะกับเขาได้ แสดงว่าเขาจะรู้สึกว่า เขาได้มีอำนาจแล้ว ซึ่งพฤติกรรมแนวรุก อันได้แก่การขว้างปาสิ่งของ โมโหเกรี้ยวกราด เรียกร้องโต้เถียง และพฤติกรรมแนวรับ ได้แก่ ความดื้อทำตามที่ผู้ปกครองบอก แต่อาจจะช้าหรือผิดพลาดไม่สมบูรณ์ ทั้งนี้สิ่งที่ผู้ปกครองควรกระทำคือ ไม่โต้เถียงกับลูกหรือยอมแพ้ลูก ถอนตัวจากการเอาชนะ แต่ถ้าเป็นไปได้พยายามพาตัวเองออกจากห้อง ปล่อยให้ลูกได้รับผลของพฤติกรรมเพื่อเป็นการสนับสนุนให้เกิดพฤติกรรมและความเชื่อที่ถูกต้องโดยยื่นทางเลือกให้เด็กเป็นผู้ตัดสินใจและขอความช่วยเหลือหรือความร่วมมือในภายหลัง
แสดงออกแบบการแก้แค้น ซึ่งเขามีความเชื่อว่าเขาเป็นเด็กไม่น่ารักและเขาจะได้รับการยอมรับก็ต่อเมื่อเขาทำให้พ่อแม่เจ็บปวดโดยเขาต้องการให้บทเรียนกับพ่อแม่ได้รู้สึกบ้างว่าเวลาเจ็บปวดเป็นอย่างไร ซึ่งจะมีพฤติกรรมแนวรุก อันได้แก่ ความหยาบคาย พูดจาทิ่มแทง และใช้ความรุนแรง ทางด้านพฤติกรรมแนวรับ ได้แก่การส่งสายตาแบบหดหู่ ปวดร้าว ทุรนทุราย และปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ ทั้งนี้สิ่งที่ผู้ปกครองควรกระทำ คือ เลือกที่จะไม่ตกอยู่ภาวะถูกทำร้ายทางจิตใจหรือรู้สึกโกรธ อย่าทำร้ายลูกกลับทั้งทางกายและคำพูด สร้างความเชื่อมั่นในภายหลัง ทำให้ลูกรู้สึกว่าเขาได้รับความรัก เพื่อกระตุ้นและสนับสนุนให้เกิดพฤติกรรมและความเชื่อที่ถูกต้องให้ความยุติธรรมเท่าที่ทำได้รวมทั้งกล่าวขอบคุณเมื่อลูกมีน้ำใจช่วยเหลือพ่อแม่ สังเกตและชื่นชมเมื่อลูกมีส่วนร่วมหรือมีการช่วยเหลือ
