"พอเป็นวัยรุ่น ก็ลืมพ่อแม่ พ่อแม่ พูดอะไรก็ผิดไปหมด ติดเพื่อน วันๆ เก็บตัวเองอยู่แต่ในห้อง คุยโทรศัพท์กับเพื่อนทั้งวันเลย" นี่คือเสียงความรู้สึกที่ ผู้ปกครองหลายท่านได้ระบายออกมาเมื่อ พูดถึงเรื่องสัมพันธภาพในครอบครัว ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความเหินห่าง ความน้อยใจแกมอิจฉาเล็กๆ ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ผิดปกติอย่างไร แต่ท่าทีของผู้ปกครองเองเมื่อเกิดความรู้สึกเหล่านี้ต่างหากจะเป็นตัวกำหนดว่า สถานการณ์จะดีขึ้นหรือไม่
กิตติศักดิ์ รักษาชาติ นักจิตวิทยาคลินิก และนักจิตวิทยาให้การปรึกษาประจำโรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยรังสิต กล่าวว่า วัยรุ่นมีการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายมากมายโดยเฉพาะฮอร์โมนเพศ ซึ่งจะส่งผลให้มี อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย และรวดเร็ว หงุดหงิด วู่วาม แปรปรวน โดยเฉพาะในผู้หญิง และมีอารมณ์ฉุนเฉียว ก้าวร้าวได้ในเด็กชาย นอกจากนี้วัยรุ่นยังต้องรับมือกับความวิตกกังวลที่ตนเองกำลังจะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่จะต้องมีความรับผิดชอบ ทำให้วัยรุ่นจำนวน ไม่น้อยรู้สึกกลัวการที่จะโตเป็นผู้ใหญ่ ในขณะที่มีความต้องการเป็นอิสระ และยังอยากแสดงออกตามใจแบบเด็ก แต่ในขณะเดียวกันวัยรุ่นก็อยากจะหลุดพ้นจากอิทธิพลของพ่อแม่ในฐานะผู้ใหญ่ ความรู้สึกขัดแย้งในความเป็น และ ไม่อยากเป็นนี้ทำให้วัยรุ่นเกิดความวิตกกังวล และทะเลาะกับทั้งตัวเอง และผู้ปกครองอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งเป็นต้นเหตุของความว้าวุ่นใจไม่อารมณ์ไม่สงบ ดังนั้นวัยรุ่นจึงมักเก็บตัวเพื่อปรับอารมณ์ ปรับความคิดของตน
วัยนี้เป็นวัยที่ต้องการความเป็นส่วนตัว และมักจะแสดงออกโดยการเก็บตัวอยู่ ในห้อง บางคนถึงกับล๊อกห้อง ลิ้นชัก ตู้เก็บของเมื่อไม่อยู่บ้าน และจะอารมณ์เสียมากเมื่อมีคนไปเปิดโดยไม่ได้รับอนุญาติ หากพ่อแม่ฝืนกฎเหล็กนี้ก็อาจำทำให้เสีย ความไว้วางใจ และเกิดความเหินห่างมากขึ้น การหยิบยื่นความช่วยเหลืออาจถูกปฎิเสธ เพราะเขาต้องการพิสูจน์ว่าเขาโตแล้ว พ่อแม่ ไม่จำเป็นต้องช่วยเหลือ ผู้ปกครองอาจปล่อยให้เขาได้ทำอะไรๆ ด้วยตนเอง ให้กำลังใจ เป็นระยะ เขามักจะหงุดหงิดอย่างมาก หากว่าผู้ปกครองช่วยเขาแก้ปัญหาในรูปแบบ เหมือนเด็กๆ
แม้วัยรุ่นจะต้องการเป็นตัวของตัวเอง และติดอยู่กับเพื่อนจนทำให้พ่อแม่ต้องน้อยใจ แต่เขายังต้องการพ่อแม่อยู่มาก การให้เกียรติ การให้กำลังใจ การสนับสนุนให้มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความ รับผิดชอบ ชื่นชมเมื่อเขาสามารถทำได้ จะช่วยให้สัมพันธภาพของลูก และพ่อแม่ ในช่วงการเปลี่ยนแปลงของช่วงชีวิตวัยรุ่น ดีขึ้น
