ความกลัวหรือตระหนกตกใจที่เกิดขึ้นอย่างทันทีเหมือนจู่โจม เป็นลักษณะสำคัญของโรคจิตโรคหนึ่งคือ โรคแพนิค ซึ่งมีอาการทางกาย ที่รุนแรงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วภายใน 3-10 นาที เกิดขึ้นเป็นพักๆ อาจนานถึงชั่วโมง โดยเกิดขึ้นร่วมกับอาการต่างๆ ที่พบได้มีดังนี้
          - ใจเต้นเร็ว สั่นเหมือนตีกลอง - เจ็บบริเวณหน้าอก  - หายใจติดขัด หายใจไม่อิ่ม  - รู้สึกมึนงง โคลงเคลง เป็นลม - รู้สึกชา หรือซ่า ตามปลายมือ ปลายเท้า  - ตัวร้อนวูบวาบ หรือตัวสั่น - เหงื่อตก  - อ่อนเพลีย - คลื่นไส้หรือปั่นป่วนในท้อง  - ความรู้สึกเหมือนตกอยู่ในความฝัน มีการรับรู้บิดเบือนไป
          - ความกลัวอย่างท่วมท้น ร่วมกับความรู้สึกสังหรณ์ว่ามีบางอย่างที่น่ากลัวกำลังเกิดขึ้นกับ ตัวเองและเป็นสิ่งที่ควบคุมไม่ได้กลัวว่าจะตาย ปิ่กลัวว่าจะควบคุมตนเองไม่ได้ เหมือนจะเป็นบ้าหรือแสดงอาการบางอย่างที่น่าอายออกไป
          ผู้ป่วยมักจะได้พบแพทย์เมื่ออาการแพนิค
          สงบลงแล้วการบอกอาการว่าเกิดขึ้นเป็นพักๆ จะช่วยให้แพทย์วินิจฉัยโรคได้แม่นยำขึ้น
          วิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพ คือการรักษาทางยาร่วมกับการดูแลด้านจิตใจ ผู้ป่วยจะมีอาการดีขึ้นมากจนหายขาดได้ 7 หรือ 9 ราย ใน 10 ราย โดยอาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดภายหลังเริ่มการรักษาแล้ว 6-8 สัปดาห์ เมื่ออาการดีขึ้นแล้วแพทย์ยังคงให้การรักษาต่อเนื่องอีกอย่างน้อย 6 เดือน เพื่อป้องกันการกำเริบของอาการ การหยุดยาควรปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์ ไม่ควรหยุดยาทันทีเพราะจะเกิดอาการของการหยุดยาหรือมีอาการเก่ากำเริบคำแนะนำ
          1. โรคนี้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต เหมือนที่ผู้ป่วยมักกลัว
          2. ควรไปพบแพทย์เพื่อการตรวจวินิจฉัย และรักษา
          3. ไม่ควรบรรเทาอาการด้วยการเสพสุรา หรือใช้ยานอนหลับเพราะอาการอาจรุนแรงขึ้นเมื่อหยุดเสพ
          4. ลดหรืองด กาแฟ ชา เครื่องดื่มชูกำลังหรือเครื่องดื่มที่มีกาเฟอีน และประเภทโคล่าทุกชนิด
          5. ออกกำลังกายตามสมควร ตามความสามารถ
          6. เมื่ออาการต่างๆ ทุเลาแล้ว ควรออกไปเผชิญกับสถานการณ์ที่เคยหวาดกลัวและลองทำกิจกรรมที่เคยหลีกเลี่ยงโดยเริ่มทีละน้อย แต่สม่ำเสมอ
          7. ฝึกเทคนิคการผ่อนคลาย เพื่อลดระดับความตึงเครียด