สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่เคารพ สัปดาห์นี้ผมก็ยังมีเรื่องที่อยากแบ่งปันประสบการณ์เกี่ยวกับโรคต่างๆ ที่ผมเคยได้ไปประสบพบเจอมาเล่าให้ได้อ่านกันครับ ซึ่งอย่างไรก็ขอให้ใช้วิจารณญาณประกอบด้วยนะครับ

          วันนี้ เป็นเรื่องความเจ็บไข้ได้ป่วยของผู้ป่วยรายหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นผมจำได้ว่าผมอายุประมาณ 8-9 ขวบเห็นจะได้ หลังจากที่ผมรอดตายมาอย่างปาฏิหาริย์จากการเป็นโรคหัดหลบในและมีภาวะแทรกซ้อนของโรคอื่นๆ อีกหลายอาการด้วยกัน หลังจากนั้นชีวิตของผมก็มีโอกาสได้มาพบมาเจอ ได้เรียนรู้ ได้ฝึกฝนกับการบำบัดรักษาโรคแบบตำราแผนโบราณ หรือวิธีการรักษาแบบพื้นบ้านมาโดยตลอด ตั้งแต่ผมยังเด็กๆ เลยครับ เพราะคุณปู่ของผม (ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว) ท่านเป็หมอพื้นบ้าน ใครเจ็บไข้ได้ป่วยในหมู่บ้านหรือตำบล อำเภอ และจังหวัดในเขตนั้นๆ ก็จะมาหาหรือมาตามคุณปู่ไปรักษาอยู่เป็นประจำ

          คุณปู่บวชเรียนตั้งแต่เด็กๆ จนจบนักธรรมเอก และศึกษาต่อจนสอบได้เปรียญธรรม 9 ประโยค เมื่อท่านศึกาาทางธรรมจนสำเร็จแล้ว ก็ได้สึกออกมาเป็นฆราวาส สมัยนั้นคุณปู่เรียนกับพระอาจารย์ทางภาคอีสานที่มีความรู้ทางด้านยาสมุนไพร และการรักษาโรคแบบแพทย์แผนโบราณ จึงได้รับถ่ายทอดวิชามา

          อาการเจ็บป่วยต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นงูกัด อัมฟฤาษ์-อัมพาต โรคคางทูม เป็นไข้ ปวดหัว ตัวร้อน อีสุกอีใส ปวดท้อง ปวดหลัง ปวดเอว ปวดขา หรือแม้กระทั่งคนที่โดนของถูกคุณไสย ผีเข้า โรคลมเพลมพัด ทำพิธีสะเดาะเคราะห์ บายศรีสู่ขวัญ เอาเป็นว่าเกือบสารพัดโรคเลยก็ว่าได้ครับ และที่คุณปู่ของผมท่านเชี่ยวชาญและมีคนเลื่อมใสที่สุดก็น่าจะเป็น "วิาการจัดกระดูก" และ "วิชาการต่อกระดูก" หรือที่คนโบราณเรียกในสมัยนั้นว่า "วิชาประสานกระดูก" ผนวกกับคาถาอาคมที่คุณปู่ได้ร่ำเรียนมา และน้ำมันที่ใช้ในการรักษาและประสานกระดูกจะมีกลิ่นแรงๆ มีกลิ่นคล้ายๆ น้ำมันงา และมีกลิ่นไหม้ๆ ฉุนๆ กับเทียนไขเล่มเล็กๆ อีก 1 เล่ม เป็นสิ่งของที่คุณปู่ใช้อยู่เสมอ อย่างอัศจรรย์เลยทีเดียว

          วิธีการคือ จะใช้เทียนไขเคาะไปยังส่วนที่หักและบริเวณใกล้เคียงกับส่วนที่หักจนเหมือนว่าส่วนที่หักตรงอวัยวะนั้นๆ แหลกละเอียดเหมือนดั่งทราย ซึ่งตอนนั้นผมเองก็ยังงงๆ ว่าเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อใช้แต่เทียนไขเล่มเล็กๆ เท่านั้น จากนั้นคุณปู่ก็ใช้น้ำมันที่ทำขึ้นมาชโลมไปยังส่วนที่หัก และก็พึมพำเหมือนร่ายเวทมนตร์คาถา จากนั้นแขนที่หักและละเอียดจนห้อยร่องแร่งเหมือนไม่มีแรงก็แข็งตรงขึ้นมาอย่างอัศจรรย์ เหมือนกับเล่นมายากลเลยก็ว่าได้ และหลังจากนั้นผู้ป่วยที่แขนหักก็สามารถใช้งานในส่วนที่แตกหักนั้นได้ทันทีราวปาฏิหาริย์ เหมือนกระดูกไม่เคยมีการหักมาก่อนเลย

          ผมยังจำได้เสมอว่า คนในหมู่บ้านและจังหวัดใกล้เคียง มักจะเดินทางมาหาคุณปู่อยู่เป็นประจำ เพื่อให้ทำการบำบัดรักษาโรคต่างๆ ให้ไม่เว้นแต่ละวัน ส่วนผมในตอนนั้นก็คอยเป็นลูกมือ หยิบโน่น หยิบนี้ และเตรียมของต่างๆ ไว้ให้ ซึ่งการบำบัดรักษาของคนสมัยก่อนก็มักจะทำการบำบัดรักษาสืบทอดมาอย่างนี้ในอดีต แต่ปัจจุบันการบำบัดรักษาแบบนี้แทบจะไม่มีหลงเหลือให้เห็นเลยก็ว่าได้ครับ