ประวัติศาสตร์ของการรักษาโรคหย่อนสมรรถภาพทางเพศ เริ่มต้นในทศวรรษที่ 1960 ด้วยการรักษาด้วยจิตบำบัด (Sex therapy) และการใช้กระบอกสุญญากาศ (vacuum devices)
          ต่อมาในทศวรรษที่ 1970 เริ่มมีการผ่าตัดใส่องคชาตเทียม (Penile prosthetics) เข้าอวัยวะเพศชาย
          ในทศวรรษที่ 1980 มีการใช้ยาฉีดยาเข้าที่องคชาต (Penile injection therapy) และตามด้วยในปี ค.ศ. 1997 มีการสอดใส่ยาเข้าทางท่อปัสสาวะ (IU alprostadil)
          ในปี ค.ศ. 1998 เริ่มมีการรักษาด้วยการรับประทานยาก่อนมีเพศสัมพันธ์ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ของการรักษาโรคหย่อนสมรรถภาพโดยสิ้นเชิง
          และในปัจจุบันมีการทดลองการใช้ยาออกฤทธิ์ที่สมอง ตลอดจนการรักษาด้วยยีน (gene therapy) และคลื่นเสียงแบบแรงกระแทก (shock wave) การปรึกษาจิตแพทย์
          หัวใจของการรักษาด้วยจิตบำบัดทางเพศคือการสื่อสารระหว่างคู่รัก การลดความวิตกกังวลในการมีเพศสัมพันธ์ลง เพิ่มการกระตุ้นทางเพศ การกำจัดหรือจำกัดปัญหาทางเพศสัมพันธ์ร่วมกันทั้งสองฝ่าย และมีความต่อเนื่องและการติดตามการรักษา
          อย่างไรก็ตามในการปรึกษาจิตแพทย์ รวมทั้งคู่รัก ควรต้องระลึกอยู่เสมอว่ามีความแตกต่างทางเพศระหว่างเพศชายและเพศหญิงในเรื่องการมีเพศสัมพันธ์
          เช่น ฮอร์โมนเพศชายจะลดลงช้า ๆ แต่ฮอร์โมนเพศหญิงจะลดลงทันที ทำให้อาการฮอร์โมนเพศบกพร่องต่างกัน โดยเฉพาะในผู้หญิงจะเป็นอย่างรวดเร็วและทันที
          การตอบสนองทางเพศของผู้ชายเปรียบเหมือนเตาแก๊สคือสามารถตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว ในทางตรงข้าม การตอบสนองทางเพศของผู้หญิงเปรียบเหมือนเตาอั้งโล่ คือใช้เวลานานกว่าจะจุดติดหรือจะตอบสนองทางเพศ เพราะฉะนั้นผู้หญิงต้องใช้เวลาในการตอบสนองทางเพศ
          ส่วนความคิดทางเพศของผู้ชายจะเปรียบเทียบใช้คำว่า "ใคร่รัก" ในขณะที่ความคิดของผู้หญิงจะใช้กับคำว่า "รักใคร่" ยิ่งกว่านั้น ความคิดทางสังคมของผู้ชายในการมีเพศสัมพันธ์จะมีความเป็นอิสระ แต่ในผู้หญิงเหมือนถูกบังคับมากกว่าหรือไม่มีอิสระในการตัดสินใจเอง.
          รศ.นท.ดร.นพ.สมพล เพิ่มพงศ์โกศลคลินิกสุขภาพชาย หน่วยศัลยศาสตร์ระบบปัสสาวะ ภาควิชาศัลยศาสตร์ รพ.รามาธิบดี
          คณะแพทยศาสตร์  มหาวิทยาลัยมหิดล