มีคำเสียดสีสังคมเคยกล่าวไว้ว่า ทายาทหรือบุตรย่อมสืบสันดานจากผู้เป็นบุพการี ดังนั้นในฐานะพ่อแม่ที่ดีก็ควรสั่งสอนลูกให้อยู่ในกฎระเบียบของสังคม มีกิริยามารยาทที่สังคมให้การยอมรับ เผื่อใครพบเห็นลูกๆ ของท่านแล้วจะได้รู้สึกชื่นชมสรรเสริญไปถึงตัวเบ้าหลอมที่ดีซึ่งก็คือพ่อแม่ ซึ่งการเป็นพ่อแม่ที่จะสอนลูกได้ดีนั้น ตัวพ่อแม่ต้องทำตัวให้ดีและเหมาะสม ไม่ทำตัวเป็นพ่อแม่ที่ใครก็แตะต้องลูกไม่ได้ เพื่อลูกของคุณจะได้มีความอดทน ยอมรับความคิดเห็นที่ดีของคนรอบข้างเพื่อนำมาพัฒนาตัวเองให้กลายเป็นบุคคลเต็มคนที่ดียิ่งขึ้น
สถานการณ์ : ดิฉันเพิ่งดูรายการประกวดร้องเพลงเพื่อคัดเลือกไปเป็นศิลปินของค่ายหนึ่ง คณะกรรมการวิพากษ์วิจารณ์ว่า ลูกชายวัยรุ่นของครอบครัวหนึ่งยังเต้นและเสียงร้องยังไม่ได้เรื่อง ให้ไปฝึกและพัฒนาตัวเองใหม่ ฝ่ายพ่อแม่ที่เชียร์ลูกอยู่นอกห้องก็อดทนไม่ได้ที่คณะกรรมการวิจารณ์ลูกไปแบบนั้น แล้วก็รีบพาลูกกลับไปในทันใดเลย จนดิฉันนึกแปลกใจว่า แล้วลูกของเขาจะสามารถพัฒนาตัวเองให้เก่งและมีมาตรฐานระดับประเทศได้อย่างไร หากพ่อแม่ยังมีจิตใจที่คับแคบ ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นอยู่เช่นนี้ เข้าใจว่าพ่อแม่ทุกคนนั้นรักลูกราวกับไข่ในหิน แต่การที่ใครจะแตะต้องลูกไม่ได้เลยก็เป็นสิ่งที่เกินไปในมุมมองความคิดของดิฉัน
วิธีแก้ไข : การเป็นคุณพ่อคุณแม่ที่ดีนั้น ต้องมีวุฒิภาวะที่มากพอ ที่จะคิดวิเคราะห์และประเมินได้ว่าสิ่งไหนติเพื่อก่อ หรือว่ากล่าวตักเตือนเพื่อให้เสียหน้าเท่านั้น เรา
สามารถพบเห็นคุณพ่อคุณแม่ที่มีความคิดเห็นว่า ลูกของฉันใครจะมาแตะต้องลูกไม่ได้ ฝ่ายลูกก็คิดว่า ขนาดพ่อแม่ยังไม่เคยตีเลย แล้วครูที่โรงเรียนจะมาตีหรือตำหนิได้อย่างไร ลูกก็ไม่ยอม กลับไปฟ้องพ่อแม่ พ่อแม่ก็เต้น เกิดปัญหามาตักเตือนคุณครูที่โรงเรียนอีกที โดยพ่อแม่ลืมเปิดใจว่าที่คุณครูดุลูกนั้นเพราะอยากให้ได้ดี หรือลูกของคุณมีความผิดจริง สมเหตุสมผลกับการถูกลงโทษหรือไม่ หากพ่อแม่ตามใจลูกมาก เข้าข้างลูกตัวเองเสมอๆ จะเกิดผลเสีย คือ ลูกของคุณก็จะกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ เกเร ไม่มีเหตุผล ไม่เห็นใจผู้อื่นได้ง่ายๆ จริงๆ การเลี้ยงลูกก็เป็นเรื่องยากที่จะทำให้เด็กเติบโตมาเป็นคนดี ก่อนอื่นต้องเริ่มจากตัวพ่อแม่เองคือ อย่าแสดงพฤติกรรมไม่ดีให้ลูกเห็น เพราะลูกจะเลียนแบบพฤติกรรมไม่ดีของพ่อแม่ไปใช้เมื่อเขาโตก็ได้ อย่าเข้มงวดกับลูกหรือตามใจลูกมากเกินไป เพราะอะไรที่เกินไปไม่ดีทั้งนั้น อะไรที่ลูกทำไม่ดี พ่อแม่ต้องรู้จักว่ากล่าวตักเตือนและสั่งสอน อย่าปล่อยให้ลูกทำผิดจนเป็นนิสัย อย่าคิดว่าปล่อยไป เดี๋ยวโตขึ้นลูกก็จะรู้เอง คิดแบบนั้นไม่ได้ ลูกของคุณจะกู่ไม่กลับเลยทีเดียว ต้องอบรมบ่มนิสัยลูกตั้งแต่เด็กๆ คุณพ่อคุณแม่ที่ดีควรเลี้ยงแบบยึดทางสายกลาง คือ ไม่ลงโทษลูกหนักเกินไปเมื่อเขาทำผิด ครั้งแรกควรว่ากล่าวตักเตือน หากทำผิดครั้งที่สองค่อยเปลี่ยนไปลงโทษอย่างอื่น อีกทั้งคุณพ่อคุณแม่อย่าเผด็จการเกินไป กล่าวคือ ให้ลูกได้เลือกทำในหนทางที่เขาพอใจเองบ้าง อย่ากำหนดกฎเกณฑ์ลูกเสียทุกอย่างไป ปล่อยให้เขาคิดตัดสินใจเองบ้าง หากลูกทำผิดว่ากล่าวตักเตือนและพูดกับลูกดีๆ แต่ไม่ใช่ทำผิดแล้วยังสรรเสริญเยินยออีก อันนี้ก็ผิดอีกเช่นกัน เวลาลูกทำผิดก็อย่าตำหนิลูกในที่สาธารณะ ไว้กลับบ้านมาค่อยว่ากัน ไม่อย่างนั้นลูกอาจกลายเป็นเด็กมีปมด้อยไม่มั่นใจในตัวเองได้ เมื่อลูกทำผิดต้องสอบถาม อย่าตัดสินใจทำโทษลูกจากสิ่งที่คุณเห็น หรือจากคำบอกเล่าของคนอื่น ให้โอกาสลูกในการให้เขาพูดความจริง อย่าโกหก เกิดผิดถูกอย่างไรพ่อแม่จะอยู่เคียงข้างลูกเสมอ ผิดก็ว่าไปตามผิด ถูกก็ว่าไปตามถูก
พ่อแม่ทุกคนย่อมรักลูกของตัวเองทั้งนั้น แต่อย่าทำตัวเป็นลูกข้าใครอย่าแตะ เพราะลูกของคุณจะไม่รู้วิธีพัฒนาตัวเองเพื่อก้าวไปสู่มืออาชีพได้เลย หากพ่อแม่ยังปิดกั้นตัวเองอยู่เช่นนี้
